တစ္ဦးအျမင္ႏွင့္ အျခားတစ္ဦး အျမင္၊ တစ္ဦး လက္ခံတာနဲ႔ အျခား တစ္ဦး လက္ခံတာ တူၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ တစ္ဦးက ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း၊ တစ္ဦးက အဆုိး ျမင္တယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ၾကတာ ဓမၼတာပါ။ အေကာင္းျမင္တဲ့လူက အေကာင္းကို တင္ျပ ေျပာဆုိလာရင္၊ အဆုိး ျမင္တဲ့ လူက လက္ခံ စဥ္းစား ေတြးေတာၿပီး ညႇိႏႈိင္း လုပ္ေဆာင္ၾကရင္ ရလဒ္ေကာင္း တစ္ခုေတာ့ ထြက္လာမွာပါ။ ဒီေန႔ ဒီမိုကေရစီသို႔ ေျပာင္း လဲေနတဲ့ ေခတ္ကာလမွာ ပညာေရးကိုလည္း ေခတ္မီ ႏုိင္ငံတကာ အဆင့္မီ ပညာေရးအျဖစ္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲဖုိ႔ အရွိန္ယူ ေဆာင္ရြက္ေနၾကပါၿပီ။ အဲဒီလုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမယ္ဆုိရင္ ကုန္လြန္ ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ့တဲ့ ေခတ္ေဟာင္း ပညာေရးစနစ္ရဲ႕ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲသင့္တဲ့ က႑ကို ေထာက္ျပၿပီး ေဆြးေႏြး ညႇိႏႈိင္း ျပဳျပင္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ တစ္ဦး အျမင္နဲ႔ တစ္ဦး တူခ်င္မွ တူၾကမွာပါ။ ခုတင္ျပမယ့္ က႑က ကြၽန္ေတာ္ တစ္ဦး တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳအရ တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ဟာ မွတ္ဉာဏ္ကို ဦးစားေပး စစ္ေဆးတဲ့ ပညာေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးတည္ခ်က္က ေအာင္ခ်က္ကို အဓိကထား သင္ၾကားတဲ့ ပညာေရးစနစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ခ်က္ ေကာင္းဖို႔အတြက္၊ နည္းမ်ဳိးစံု သံုးၿပီး သင္ၾကားခဲ့ၾကတယ္၊ သင္ယူခဲ့ၾကတယ္၊ ပညာ သင္ယူရတဲ့ ကေလးငယ္မ်ား (မူလတန္းမွ အထက္တန္းထိ) မွာလည္း မနက္ အိပ္ရာက ထကတည္းက ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္ထိ တ ‘စာ’ ထဲ ‘စာ’ ေနခဲ့ၾကတယ္။ က်ဴရွင္ၿပီးရင္ အစိုးရေက်ာင္း၊ ေက်ာင္းၿပီးရင္ က်ဴရွင္တက္ စသျဖင့္ အားလပ္ခ်ိန္မရွိ တက္ခဲ့၊ သင္ယူခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သင္ယူၾကရတာက ဆရာေပးတဲ့ မွတ္စုကူးၿပီး က်က္၊ ဆရာ တြက္ေပးတဲ့ သခ်ၤာ အလြတ္က်က္ ေျဖ၊ ဒါထက္ ပိုမထူးပါဘူး။ အစိုးရ ေက်ာင္းေတြမွာ သင္ၾကားေပးတာကို အားမရ၊ အျပင္ဆရာေတြ ဆီမွာ ေငြကုန္ေၾကးက် မ်ားစြာခံၿပီး ထပ္သင္တယ္။ ဘာအတြက္လဲ၊ အမွတ္ ေကာင္းေကာင္းရဖုိ႔ (ေအာင္ခ်က္ ေကာင္းဖုိ႔) အဓိကထား သင္ယူၾကတယ္။
အဲဒီေတာ့က်ဴရွင္ ေပၚလာတယ္။ ေဘာ္ဒါ ေက်ာင္းေတြ ေပလာ တယ္။ Guide ဆရာေတြ ေပၚလာတယ္။ က်ဴရွင္ေတြ၊ ေဘာ္ဒါေတြ မိႈလိုေပါက္ လာတယ္။ ဒါေတြ ေပၚလာခဲ့လုိ႔ ျမန္မာ့ ပညာေရး ဘာေတြထူးခဲ့သလဲ။ ႏုိင္ငံေတာ္ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲ မယ့္ က႑ေတြမွာ အက်ဳိးျပဳမယ့္ ပညာတတ္ေတြကို ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္ခဲ့ပါသလား။
က်ဴရွင္ေတြကို ခြဲၾကည့္လုိက္ရင္ အျပင္ဆရာမ်ား သင္ေသာ က်ဴရွင္နဲ႔ ေက်ာင္း တြင္းဆရာမ်ား သင္တဲ့ က်ဴရွင္ ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိး ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပင္ ဆရာမ်ားရဲ႕ က်ဴရွင္မွာက ပညာေရးဘြဲ႕ရ ဆရာမ်ား သင္ၾကား ၾကသလား၊ သာမန္ ႐ိုး႐ိုးဘြဲ႕နဲ႔ သင္ၾကားတဲ့ ဆရာေတြလား၊ ႏိုင္ငံျခားမွာကေတာ့ ပညာေရး ဘြဲ႕မရရင္ ပညာ သင္ၾကားခြင့္ မျပဳဘူး။ ဒီမွာကေတာ့ ဆယ္တန္း ေက်ာင္း သားကို ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ သူကလည္း သင္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ပညာေရးဘြဲ႕ရတဲ့ ဆရာဆိုရင္ ဘယ္သင္ခန္းစာဆိုရင္ ဘယ္သင္နည္းကို အသံုးျပဳ သင္ရမယ္၊ ဘယ္သင္ေထာက္ကူကို သံုးရင္ျဖင့္ ပိုၿပီး သင္ၾကားေရး ေအာင္ျမင္မယ္ စသျဖင့္ သင္ယူ တတ္ေျမာက္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခု လက္ရွိ ေျပာင္းလဲ သင္ၾကားဖို႔ ၫႊန္ၾကားထားတဲ့ C.C.A ကေလး ဗဟိုျပဳ သင္ၾကားနည္းကို ပညာေရးဘြဲ႕ရ ဆရာမ်ားကိုပင္လွ်င္ သင္တန္းေပးၿပီးမွ သင္ၾကားေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုတုန္းကလို သင္ခန္းစာကို ဆရာက ေခၚေပး၊ တပည့္က လိုက္ကူးၿပီး အလြတ္က်က္ ပညာေရး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကေလးကိုယ္တိုင္ မိမိ ပညာကို မိမိရွာ စဥ္းစား ေတြးေတာၿပီး သင္ယူတဲ့ ပညာေရး ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာ ကေလးရဲ႕ စဥ္းစား ေတြးေခၚမႈ၊ သင္ၾကားတဲ့ ပညာရပ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သင္ေထာက္ကူေတြကို ဆရာမ်ားက အသံုးျပဳ သင္ၾကားမႈ၊ ဆရာနဲ႔ ကေလး အျပန္အလွန္ ေမးခြန္းေမးျခင္း၊ ေျဖၾကားျခင္း ျပဳ ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ Text Book တစ္ခုတည္းကိုသာ အားကိုးၿပီး သင္ၾကား သင္ယူေန႐ံုနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ သင္ခန္းစာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အကိုးအကား အေထာက္အကူျပဳ စာအုပ္ေတြ လိုအပ္လာပါမယ္။ သိပၸံဘာသာအတြက္ လက္ေတြ႕ စမ္းသပ္ခန္းေတြ လိုလာပါမယ္။ ဒီေတာ့ အျပင္ က်ဴရွင္မ်ား ဘယ္လို သင္ၾကား ပို႔ခ်ပါမည္နည္း။ ႏွစ္ကုန္လို႔ အကဲျဖတ္ စစ္ေဆးတဲ့ အခါမွာလည္း သင္ခဲ့တဲ့ ပညာကို ကေလး ကိုယ္တိုင္ သင္ယူ ေတြ႕ ႀကံဳခဲ့တဲ့ ပညာအတိုင္း ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ေရးသား ေျဖဆိုၾကရပါေတာ့မယ္၊ အလြတ္က်က္ စာပုဒ္ ေျဖၾကားနည္း မဟုတ္ေတာ့ပါ။
ေက်ာင္းတြင္းက ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား သင္ၾကားေပးတဲ့ က်ဴရွင္ကေတာ့ အင္မတန္ မွ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ အတိပါ။ မူလတန္းမွစၿပီး အထက္တန္းေက်ာင္း (၉ တန္းထိ) သင္ၾကား ျပသေနၾကေသာ ဆရာမ်ား၊ ဘာသာေကာင္းဟု သတ္မွတ္ၾကတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြကို မရွက္မေၾကာက္ လုၾက၊ ေတာင္းၾကတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ အတန္းပိုင္အျဖစ္ အလုအယက္ ေတာင္းၾကတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား ဟာ ဘုရားနဲ႔ တစ္ဂိုဏ္းတည္း ထားၿပီး ဘုရားစင္ေပၚ တင္ထားၾကတာပါ။ အခုကေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ား ဘုရားစင္ေပၚက ခုန္ဆင္းသြားၾကပါၿပီ (ဆရာတိုင္းကို မဆိုလိုပါ)။ မိမိေက်ာင္း၊ မိမိအတန္း၊ မိမိဘာသာကို မိမိကိုယ္တိုင္ ေက်ာင္းမွာ သင္ေနပါလ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ အိမ္တြင္း က်ဴရွင္ လာတက္ရန္ မရွက္မေၾကာက္ ေခၚရဲပါသနည္း။ မိမိအိမ္တြင္ က်ဴရွင္တက္သူကို ေမးခြန္းကအစ ကူညီၿပီး အဆင့္ေကာင္းရန္ အဘယ္ေၾကာင့္ မသမာေသာ နည္းကို သံုးရပါသနည္း။ အခ်ဳိ႕ ဆရာ၊ ဆရာမ ဆိုလွ်င္ မိမိက ဆရာျဖစ္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းသားကို စိုးရြံ႕စြာ ဆက္ဆံေနရသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ေက်ာင္း စာသင္ခန္းထဲတြင္ သင္ၾကားမႈမွာ သာမန္ျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိ က်ဴရွင္ တြင္ ပိုမို ေကာင္းမြန္စြာ သင္ၾကားေနၾကသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။
ဤကဲ့သို႔ အက်င့္ပ်က္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကို ထိေရာက္စြာ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါလ်က္ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္မႈအားနည္းျခင္း သည္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား ပညာ တတ္ေျမာက္မႈကို လြန္စြာ ထိခိုက္ေစသည့္ အက်င့္ပ်က္ ရလဒ္ဆိုး ျဖစ္ေပသည္။ အစိုးရ စာေမးပြဲ ျဖစ္ေသာ တကၠသိုလ္ ဝင္တန္းကို ေက်ာင္းမွ ဆရာမ်ား က်ဴရွင္ေပးသည္ ဆိုျခင္းကို ခြင့္လႊတ္ေသာ အၾကည့္၊ လက္ခံ နားလည္ေသာ အေတြးျဖင့္ ေျဖေဖ်ာက္ ႏိုင္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းတြင္ သင္ၾကားမႈကို သင့္ေတာ္႐ံုသာ သင္ၿပီး က်ဴရွင္ေရာက္မွ အားစိုက္သင္ ျခင္းမ်ဳိးကို ႐ႈတ္ခ် ျပစ္တင္ရမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ တင္ျပရမည္ဆိုလွ်င္ ေအာင္ခ်က္ ရမွတ္ကို အဓိကထားၿပီး စနစ္ေဟာင္း၏ အလြတ္ က်က္ေျဖ ပညာေရး စနစ္ေၾကာင့္ အထက္ တြင္ ျပဆိုခဲ့သည့္ က်ဴရွင္မ်ား၊ သင္႐ိုးမာတိကာ ကုန္ေအာင္ မသင္ဘဲ သင္႐ိုး တစ္ဝက္ကိုသာ ေဇာက္ခ် သင္ၾကားေသာ (ေအာင္ခ်က္ကို အဓိကထားၿပီး ပညာ တတ္ေျမာက္မႈကို မ်က္ကြယ္ျပဳ သင္ၾကားေသာ) က်ဴရွင္မ်ား ေပၚထြန္းခဲ့ၾက သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္၏ သားေကာင္း ရတနာမ်ား တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ ရပါလ်က္ႏွင့္ ႏိုင္ငံ အက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အသံုးခ်မရ ျဖစ္ေနၾကသည့္ စနစ္ေဟာင္း၏ ဆိုးက်ဳိးမ်ားကို ေခတ္မီ ပညာစနစ္သို႔ ေျပာင္းလဲေသာအခါ သတိထား ျပဳျပင္ရမည့္ က႑တစ္ရပ္ အေနႏွင့္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
(ဦးတင္ေစာ)
The Voice Weekly
No comments:
Post a Comment