က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ရွာေဖြေတြ႔ရွိတာ မၾကာေသးပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း စိတ္ဓာတ္က်တတ္ သူပဲေလ။ အရင္တုန္းကပါ။ အခုမျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔လဲမေျပာပါဘူး။ ပုထုဇဥ္ လူသားျဖစ္ေနေတာ့ သတိမကပ္တဲ့ တစ္ခ်ိန္က် စိတ္ဓာတ္ပဲ က်သလိုလို၊ စိတ္ပဲ အလိုမက်သလိုလို ျဖစ္လာတယ္။ နားလည္ရခက္သြားမယ္ထင္တာေတြကို စရွင္း ျပပါမယ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔။
ဒါေတြ အားလံုးအတြက္ ဘုရားေဟာ တရားေတာ္မွာ ပါျပီးသားပါ။ စိတ္ဓာတ္က်ေနသူ တစ္ေယာက္အတြက္ အေကာင္းဆံုး ခြန္အားက တက္က်မ္းလဲ မဟုတ္ဘူး။ အိပ္ေဆးလည္း မဟုတ္ဘူး။ အားလံုး ဘုရားေဟာ တရား ထဲမွာ ပါဝင္ျပီးသားေတြခ်ည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးေသာ ေဆးအညြန္းက ဘုရားေဟာ တရား ျဖစ္ျပီး ဒါကိုလည္း ဘယ္သူမွ အခ်ိန္ေပး မေလ့လာ ျဖစ္ၾကဘူးေလ။ စိတ္ဓာတ္ က်ရတဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ္ ေသခ်ာ သရုပ္ခြဲျပမယ္။
က်ေနာ္ အခုေျပာတာေတြကို မျငင္းနဲ႔ေနာ္။ ခု စာဖတ္ေနတဲ့ မိတ္ေဆြက စိတ္ဓာတ္က်ေနတယ္လို႔ ထားလိုက္။ ခုမက်လည္း စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့အခ်ိန္ကို ျပန္ေရာက္သလို အာရံုခဏ ဝင္ထား။ က်ေနာ္ စေျပာျပီ။
မိတ္ေဆြ တစ္စံုတစ္ခုကို လုိခ်င္ေနတယ္။
မိတ္ေဆြ တစ္စံုတစ္ခုကို ေရွာင္လြဲခ်င္ေနတယ္။
မိတ္ေဆြ သူမ်ားကို မနာလို ျဖစ္ေနတယ္။
မနာလိုျခင္း
ေနာက္ဆံုးေျပာတဲ့အခ်က္ကို ျငင္းခ်င္တယ္မလား။ ေသခ်ာ ရွင္းျပမယ္။ လူေတြက အမွန္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွိပ္စက္ေနတာဗ်။ ဘယ္သူမွ မႏွိပ္စက္ဘူး။ ကမၻာမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ရွိၾကည့္။ ေမြးကတည္းက ကမၻာမွာ ကိုတစ္ေယာက္တည္းရွိတာကို ေျပာေနာ္။ သက္ရွိရယ္ဆုိလို႔ေလ။ အဲ့လိုဆုိ ႏွိုင္းယွဥ္စရာ သက္ရွိ မရွိလို႔ မနာလုိစိတ္ ကင္းလိမ့္မယ္။ လူရယ္လို႔က မိသားစုနဲ႔ ျဖစ္လာျပီ။ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ ျဖစ္လာျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျဖစ္လာျပီ။ ျမိဳ ႔တစ္ခုရယ္လို႔ ျဖစ္လာျပီ။ ႏိုင္ငံတစ္ခုရယ္လို႔ ျဖစ္လာျပီ။ ကမၻာရယ္လို႔ ျဖစ္လာျပီ ဆုိရင္ ႏွိုင္းယွဥ္စရာေတြ မ်ားလာတယ္။ သူက ဘာေလးစားေနတာလဲ။ ငါလဲ စားခ်င္လိုက္တာ။ သူ ဘာအလုပ္လုပ္ေနတာလဲ။ ငါလဲ လုပ္ခ်င္လိုက္တယ္။ သူဘာလို႔ လူေတြအထင္ၾကီးေလးစားမွုကို ခံေနရတာလဲ၊ ငါလဲ သူ႔လို ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ။ အစရွိသျဖင့္ Compare လုပ္ေနတာ သံသရာက မဆံုးေတာ့ ပါဘူး။ မျငင္းနဲ႔ ေနာ္။ ခု ကိုယ္ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ Career မွာေတာင္ ငါ့ထက္ ဘယ္သူေတြက ခရီးေရာက္ေနျပီ။ သူက ဘာရာထူး အဆင့္ေတြ ရေနျပီ။ ငါက်ေတာ့ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ပဲ ျဖစ္ေသးလဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာလဲ။ စိတ္ေတြ၊ စိတ္ေတြ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ။
အဲလို မိမိကိုယ္ကိုယ္ကို သူတစ္ပါးနဲ႔ ႏွိုင္းယွဥ္တိုင္းတာျခင္းအား၊ သူတစ္ပါး စည္းစိမ္၊ ဂုဏ္ရာထူး အေပၚ ျငဴစူျခင္း သေဘာကား ဣိသာ စိတ္ျဖစ္ေၾကာင္း ဘုရားက အဘိဓမၼာက်မ္းမွာ ေသခ်ာ ေဟာထား ပါတယ္။ မစၥရိယ ဆုိတာ ကေတာ့ မိမိရဲ ႔ စည္းစိမ္အား သူတစ္ပါးကို မွ်ေဝရန္ မလိုလားျခင္း ဆုိေတာ့ မနာလို မဟုတ္ပါဘူး။ အူတုိပါ။ အဲဒါကေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းမွုနဲ႔ မပက္သက္ပါဘူး။
စိုးရိမ္ျခင္း
ပါဌိလို ေျပာေတာ့ “ေသာက” ေပါ့။ ဘာရယ္လို႔ မဟုတ္ပဲ စိုးရိမ္ေနတာ။ နဂိုကလည္း သူမ်ား ဂုဏ္ရာထူး၊ ေအာင္ျမင္မွုအေပၚ မနာလို ျဖစ္ေနတာ ငါ အဲလိုျဖစ္ေကာျဖစ္လာပါ့မလား ဆုိျပီးေတာ့ စုိးရိမ္စိတ္ေတြက ဝင္လာျပီ။ အဲဒါ ေသာက ေပါ့။ ငါဘယ္ေတာ့ရမလဲ၊ ျဖစ္လာမလဲ အစရွိသျဖင့္ေပါ့။
ဒုကၡတရား မသိျခင္း
အဲဒါအမွန္ပဲ ဗ်။ က်ေနာ္ေျပာတာ အလံုးက နည္းနည္းၾကီးေနလားပဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာ ရရင္ ေလာကဓံကို ခံႏိုင္ရည္ မရွိတာ။ အဲဒါအေတာ္ေလးဆိုးတယ္။ ေလာကမွာ ေကာင္တစ္လွည့္ရွိမယ္။ ဆုိးတစ္လွည့္ရွိမယ္။ သူမ်ားေတြ ကိုယ္ပိုင္ကား စီးေနခ်ိန္ ကိုယ့္က ဘတ္စ္ကားတိုးစီးရင္စီးေနရမယ္။ သူမ်ား အိမ္ေကာင္းနဲ႔ ေနေနရခ်ိန္ တဲမွာ ေနခ်င္ေနေနရမယ္။ ဒါကို နားလည္လက္ခံႏိုင္တယ္။ အုိေခ ဒါဆုိရင္ ေလာကဓံကုိ ခံႏိုင္မွုရွိမရွိက ျပန္စစ္ရမယ္။ နဂိုကလည္းက ေငြေၾကး ပိုက္ဆံကမရွိပါဘူး။ မိသားစုမွာ ဘယ္သူက ဖ်ားရတာနဲ႔။ ဘာကိစၥအတြက္ အေရးတၾကီး အသံုးလိုေနတာနဲ႔။ လစာက လဝက္မွာပဲ ကုန္ျပီး လတစ္ဝက္ေလာက္က ဘိုင္ပ်က္ရတာနဲ႔ အစရွိသျဖင့္ေပါ့။ ဒီေတာ့ ေလာကဓံေတြက စျပီ။ ထမင္းၾကမ္းခဲစားခ်င္စားရမယ္။ ေနပူမွာ ဖိနပ္မပါပဲ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္ေလွ်ာက္ရမယ္။ (က်ေနာ့ေဘာ္ဒါေတြမွာ အဲ့ေလာက္ဆုိးတဲ့သူေတြ မရွိပါဘူးေနာ္) အစရွိသျဖင့္ စည္းစိမ္ကို ခံစားေနတာမလဲ။ သာမန္အေျခအေနေလး တစ္ခုမွာေနခ်င္ပါတယ္ဆုိတာ သာမန္ထက္ အဆင့္က်တဲ့ ဒုကၡေဝဒနာ ဆုိတာၾကီးကို ခံစားလာရေတာ့ ေတာ္ရံုလူ ဘယ္ခံႏိုင္မလဲ။ ေရာဂါလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ မိသားစုတြင္း ျဖစ္တဲ့ ျပႆနာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ အစရွိသျဖင့္ေပါ့။ အိုေက။ ျပန္အႏွစ္ခ်ဳပ္မယ္။
၁။ နဂုိကတည္းက ကိုယ္က ဒုကၡေဝဒနာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနမယ္။
၂။ သူတစ္ပါးရဲ ႔ စည္းစိမ္၊ ဂုဏ္ ပကာသနတို႔ကုိ ျမင္ျပီး မနာလိုစိတ္ ရွိေနမယ္။
၃။ ျဖစ္မလာေသးတဲ့၊ ၾကံဳမလာေသးတဲ့ အရာနဲ႔ အေျခအေနတစ္ခု အေပၚမွာ စုိးရိမ္ပူပင္ေသာကေတြ ဝင္ေနမယ္။
အဲ့အခ်က္ ၃ ခု စံုရင္ ၾကိမ္းေသ စိတ္ဓာတ္က်ပါျပီ။ မေျပာမရွိနဲ႔။ ဒါေဗဒင္ေဟာတာထက္ တိက်တယ္။ အျခား စိတ္ဓာတ္ က်စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ အားလံုး အခ်က္စုလိုက္ရင္ အဲ့အထဲမွာ အားလံုး ေပါင္းစံုတယ္။ ဥပမာ ေက်ာင္းက ပေရာဂ်က္တစ္ခုလုပ္ရမယ္။ ေနာက္ဆံုးရက္သတ္မွတ္ထားတာ နီးေနျပီ ခုထိမျပီးေသးဘူး။ ဒါဆုိရင္ စိတ္ဓာတ္က်ျပီ။ ဝင္လာတဲ့ စိတ္က စိုးရိမ္ပူပင္စိတ္ေလ။ ဒီေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်ဖို႔က အထက္ပါ အခ်က္ ၃ ခ်က္လံုး စံုရင္လည္း စံုမယ္။ တစ္ခုတည္းလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။
ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမလဲ
က်ေနာ္ေျပာခဲ့သားပဲ။ အားလံုးက ပုထုဇဥ္ လူသားေတြပဲလို႔။ ဒါကို ေျဖရွင္းဖို႔ဆုိတာ အထက္ပါ အခ်က္ေတြ အတိုင္း ကိုယ့္စိတ္ကို တရားကိုယ္ခြဲႏိုင္ျပီဆုိရင္ က်င့္ၾကံရမယ့္နည္းလမ္းက ရွိျပီသားပါ။ သိေနျပီဆုိရင္ စိတ္ဓာတ္ မက်ေအာင္ ေရွာင္ဖို႔ကမလြယ္ေတာ့ဘူးေလ။
တက္ၾကမ္းေတြဖက္လည္း ခဏပဲဗ်။ အရင္က အေကာင္းဆံုး လုပ္ခဲ့တာေတြ ကို ျပန္ေတြးပါတို႔၊ ညာတို႔ဆုိတာ ခဏပဲ ရမယ္။ ေနာက္ဆုိ စိတ္ဓာတ္ က်ျပန္ေရာ။ ကိုယ္က ေယာနိေသာ မနသိကာရ ဆုိတဲ့ အေကာင္းျမင္ စိတ္ဓာတ္ေလး ထာေပး။ Positive Thinking ေပ့ါ။ ဘာပဲၾကံဳၾကံဳ အေကာင္းျမင္ဖု႔ိဆုိတာ မလြယ္ဘူးေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ခမ်ားက်င့္ရမယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ ဓါးနဲ႔ လာထိုးေနတာေတာင္ အေကာင္းျမင္ေပးရအံုးမလားလို႔ေတာ့ က်ေနာ့ကို မေမးနဲ႔ေနာ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေသာသပန္မျဖစ္ေသးေတာ့ အရမ္းၾကီး ဆုိးလာရင္ အေကာင္းျမင္ႏိုင္တဲ့ စိတ္က က်ခ်င္က်လာမယ္။ ဒါက အားလံုး ၾကိဳးစားရမွာပဲေလေနာ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္ ေလာဘမၾကီးနဲ႔ေပါ့။ သုိ႔ေပမယ့္ ေလာဘနဲ ႔ဆႏၵနဲ႔က ဆုိလိုရင္း မတူဘူးေနာ္ မိမိေကာင္းက်ိဳး၊ ေကာင္းစားရန္ ရည္သံ ၾကိဳးစားျခင္းက ေလာဘ၊ မိမိမွ စ၍ တစ္ပါးသူမွအားလံုးတို႔အေပၚ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ တိုးတက္ရန္ ထားတဲ့ စိတ္က ဆႏၵ။ ဒီခ်ိန္က်ေနာ့ကို မင္းရည္ရြယ္ခ်က္အနည္းငယ္ေတြ ေျပာပါအံုးဆုိ က်ေနာ္က ျငိမ္းခ်မ္းေရး ႏုိဘယ္လ္ဆု ရေအာင္ယူမယ္။ ဘီလ္ဂိတ္ထက္ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္ မယ္။ ကမၻာမွာ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ မျမင္ႏိုင္ေသးတဲ့ လိုအပ္တဲ့ အရာတစ္ခုကို တီထြင္၊ဖန္တီး ခ်ျပႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားမယ္။ တစ္ကမၻာ လံုးက ေလးစားခ်ီးက်ဴး အံ့ၾသရေလာက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္၊ ဗုဒၵဘာသာ သာသနာ တစ္ကမၻာလံုး ျပန္႔ပြာေအာင္လုပ္မယ္ အစရွိသျဖင့္ ေျပာထည့္ပစ္ လိုက္တယ္။ အဲ့ေတာ့ က်ေနာ့ကို မင္းရူးေနလားလို႔ ျပန္ေျပာၾကတယ္ေလ။ အခ်ိဳ ႔က်ေတာ့ ၾကီးလိ္ုက္တဲ့ ေလာဘတဲ့။ အင္းေလ ကာလနဲ႔ ေဒသအရ ျဖစ္ဖို႔က မလြယ္တာကိုး။
အဲဒါ ေလာဘမဟုတ္ဘူး။ မိမိမွစ သူတစ္ပါး ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ရန္ ထားတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္က အဆံုးအစမဲ့ရမယ္။ မဟုတ္ရင္ ဘုရားက ေယာကၤ်ားတို႔ ၾကိဳးစားရင္ ဘုရားျဖစ္တယ္လို႔ ေဟာခ့ဲမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရား ခ်ျပတဲ့ လမ္းစဥ္ကလည္း အစြမ္းအစကို အဆံုးအစမဲ့ ၾကိဳးစား အသံုးခ် က်င့္ၾကံဖို႔ပဲ၊ သုိ႔ေပမယ့္ အလယ္အလတ္ က်င့္စဥ္ပဲေနာ္။ မဟားတရားက်င့္ရင္ ဓမၼကေန အဓမၼျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဥပမာ ဟစ္တလာလိုေပါ့။
ဒီေတာ့ ေျပာခ်င္တာကဗ်ာ။ စိတ္ဓာတ္မက်ေအာင္ဆုိျပီး ငါ အားလံုးကို အေကင္းျမင္ျပီး ေလာဘေတြ ေလ်ာ့လိုက္ေတာ့မယ္။ ဟုိဟာလည္းမလုပ္ေတာ့ဘူး။ ဒီဟာလည္း မလုပ္ေတာ့ဘူး မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ အဲဒါ လူေပ်ာ့လူညံ့ေတြရဲ ႔ အလုပ္ပါ။ စိတ္ဓာတ္က်တိုင္း စိတ္ကို သရုပ္ခြဲလို႔ မလိုအပ္တဲ့ အဆိပ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ေလာဘ ေတြ၊ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ၊ မနာလိုမွုေတြကုိ ဖယ္။ ကိုယ္သြားေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို တည့္မတ္ေအာင္၊ ေသခ်ာေအာင္ လံု႔လ၊ ဝီရိယေလးစိုက္၊ သူမ်ားေအာင္ျမင္တာၾကည့္ျပီး မုဒိတာပြား။ ငါလည္း ဒီထက္ပိုအက်ိဳးရွိ၊ တိုးတက္ေစမယ့္ အရာတစ္ခု၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တစ္ခု လုပ္မယ္ဆုိျပီးေတာ့ ၾကိဳးစား။ ဒါဆုိရင္ ေလာက ၾကီးက ဘယ္ေလာက္သာယာလိုက္မလဲ။ သူ သိန္း ၁၀၀ လွဴႏိုင္တယ္။ ငါ့အလည့္ သိန္း ၁ေထာင္လွဴျပီး ပိုေကာင္းက်ိဳးေတြ ရေအာင္ လုပ္မယ္ အစရွိသျဖင့္ေပါ့။ ဒါဆုိရင္ ေလာကၾကီးက သာယာလို႔။ ေခါင္းစဥ္ေတြ လြဲကုန္ေတာ့မွာပဲ။
ဒီေလာက္ဆုိရင္ စိတ္ဓာတ္မက်ေအာင္ ဘယ္လို ေနထိုင္က်င့္ၾကံရမယ္ဆုိတာ အားလံုး သိျပီလို႔ ေမ်ာ္လင့္ပါ တယ္။
ေအာင္ခမ္း
No comments:
Post a Comment