ငါ့အား ဖုံးလႊမ္းထားေသာ လကြယ္သန္းေခါင္
ဤအေမွာင္အတြင္းမွေန၍ အႏိုင္မခံ အရႈံးမေပးတတ္ေသာ
ငါ၏စိတ္ဓာတ္ကို ဖန္ဆင္းေပးသည့္ နတ္သိၾကားတုိ႔အား ငါေက်းဇူးတင္၏ ။
ေလာကဓံတရားတို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ လက္ဆုပ္တြင္းသို႔
က်ေရာက္ေနရျငားေသာ္လည္း ငါကား မတုန္လႈပ္ မငိုေၾကြး ။
ကံတရား၏ ရုိက္ပုတ္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္တို႔ေၾကာင့္
ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးသံတုိ႔ျဖင့္ ရဲရဲနီ၏ ။ ညြတ္ကား မညြတ္ ။
ဤေလာဘေဒါသတို႔ ၾကီးစိုးရာဌာန၏ အျခားမဲ့၌ကား
ေသျခင္းတရားသည္ ငံ့လင့္လ်က္ရွိ၏ ။
သို႔ေသာ္ ငါ့အား မတုန္လႈပ္သည္ကို ေတြ႔ရအံ့ ။
ေနာင္ကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေၾကာက္သည္ကိုသာ ေတြ႔ရအံ့ ။
သုဂတိသို႔ သြားရာ တံခါး၀သည္ မည္မွ် က်ဥ္းေျမာင္းသည္ျဖစ္ေစ
ယမမင္း၏ ေခြးေရပုရပိုက္၌ ငါ့အျပစ္တို႔ကို မည္မွ်ပင္ မ်ားစြာ
မွတ္သားထားသည္ျဖစ္ေစ ငါကား ဂရုမျပဳ
ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံ၏ အရွင္သခင္ျဖစ္၍
ငါသာလွ်င္ ငါ့စိတ္၏ အၾကီးအကဲ ျဖစ္သတည္း ။ ။
သခင္ေအာင္ဆန္း
(အိုးေ၀မဂၢဇင္း၊ အတြဲ ၆ အမွတ္ ၁၊ ၁၉၃၆ ခု)
ေရႊအိမ္စည္စာၾကည့္တိုက္
0 comments:
Post a Comment