ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာ ေဆြးေႏြးခန္းအစီအစဥ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြအထဲမွာ ေနာက္ဆံုးမွ ထြက္ေပၚလာၿပီး သိပ္မထင္ရွားခဲ႔ဘူးလို႔ဆိုရမဲ႔ ပေလာင္ျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦးဟာ အခုအခ်ိန္မွာ အစိုးရစစ္တပ္ဖြဲ႔ေတြနဲ႔ မၾကာခဏဆိုသလိုပဲ တိုက္ပဲြေတြ ျဖစ္ပြားေနပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ေတာင္ ဆိုရမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီၤအင္အားစု ဘယ္လို ေပၚထြက္လာသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ မေျပလည္ႏိုင္တာလဲဆိုတာကို တအာင္း (ပေလာင္) တပ္ဦး ဥကၠဌ တာအုိက္ဘုန္း နဲ႔ ဦးေက်ာ္ဇံသာတို႔ ေဆြးေႏြးထားပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ ပထမဦးဆံုး သိခ်င္တာကေတာ့ တာအုိက္ဘုန္းတို႔ရဲ ႔ ပေလာင္ျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး ဆိုတာဟာ အခုျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၾကားခဲ့ဖူးတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုေတြထဲမွာ ေနာက္ဆံုးေပၚထြက္လာတဲ့၊ ေနာက္ဆံုးၾကားလာရတဲ့ နံမည္တခုဆုိရင္ မွားမယ္မဟုတ္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ဘယ္လို ေပၚေပါက္လာတယ္ဆိုတာကို အက်ဥ္းရံုးေလး ရွင္းျပပါလား။
တာအုိက္ဘုန္း ။ ။ က်ေနာ္တို႔ တအာင္း (ပေလာင္) ေတာ္လွန္ေရးသမုိင္းစတာ ၁၉၆၃ ဇန္နဝါရီ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ပေလာင္းအမ်ဳိးသားတပ္ဖြဲ႔ကေနစတယ္။ ၁၉၉၁-၇ မွာ TSLA/TSLO က အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို နဝတ/နအဖ နဲ႔ လုပ္သြားတယ္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ လက္နက္အပ္ပြဲ အခမ္းအနားလုပ္လိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္ အခု ဦးေဆာင္ေနတဲ့ တအာင္းအမ်ုိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ နဲ႔ ပေလာင္ျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦးက ၁၉၉၂ ကေန မယ္နပေလာမွာ စၿပီးေတာ့ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့အဖြဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ တအာင္း နဲ႔ ပေလာင္ ဘာကြဲျပားျခားနားလဲ။
တာအုိက္ဘုန္း ။ ။ ပေလာင္ကေတာ့ အမ်ားေခၚတဲ့ စကားလံုးပါ။ အထူးသျဖင့္ ဗမာေတြက ပေလာင္လို႔ ေခၚတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေခၚတာကေတာ့ တအာင္းေပါ့။ ပေလာင္ျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး ဦးေဆာင္တဲ့ တပ္မေတာ္က ပေလာင္ဆိုတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ တအာင္းဆိုတာကို ျပန္ၿပီးေတာ့သံုးတယ္။ တအာင္းလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ ျဖစ္သြားတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ တခ်ိန္တုန္းက တာအိုက္ဘုန္းကို မိုက္အိုက္ဘုန္းလို႔ လူေတြက သိၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက မိုက္အုိက္ဘုန္းတို႔က ဝနဲ႔ အေတာ္ေလး နီးစပ္တဲ့ အင္အားစုျဖစ္တယ္။ ဘာသာစကားအားျဖင့္၊ ယဥ္ေက်းမႈအားျဖင့္ အေတာ္ေလး နီးစပ္တယ္လို႔ ေျပာဖူးတယ္ ထင္ပါတယ္။ အဲဒါ ဟုတ္ပါသလား။
တာအုိက္ဘုန္း ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဝနဲ႔ နီးစပ္တာ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ပိုနီးစပ္တာကေတာ့ အခုလက္ရွိ ဝအမ်ဳိးသားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ဝအမ်ဳိးသားတပ္မေတာ္ WNA, WNO က်ေနာ္တုိ႔ ပိုၿပီးေတာ့ နီးစပ္တယ္။ ဝ၊ ပေလာင္၊ မြန္ဆိုတာ မြန္-ခမာ မ်ဳိးႏြယ္စုျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ ဘာသာေရးအရ၊ စကားအရ ေတာ္ေတာ္နီးစပ္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ က်ေနာ့္နံမည္က တခ်ိန္တုန္းက မိုင္အိုက္ဘုန္း ေခၚတယ္ဆုိတာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ပေလာင္အမ်ဳိးသားဆုိရင္ ေရွ ႔က “မိုင္”။ အမ်ုိးသမီးဆိုရင္ “ေလြ”။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္တုိ႔ တပ္ဖက္ဆုိင္ရာ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ေတာ့ အရာရွိျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ “မိုင္” အစား “တာ” ကို ျပန္ၿပီးေတာ့ အသံုးျပဳတာျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ တာအိုက္ဘုန္း ကို ျပန္ေခၚတာျဖစ္တယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အခု ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ ႔ တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႀကိဳးပမ္းမႈေတြကို ႀကိဳးပမ္းမႈေတြကို ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အစဥ္အလာႀကီးမားခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုတခ်ဳိ ႔နဲ႔ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပမယ့္သေဘာ၊ နီးစပ္မယ့္သေဘာ ၾကားေနရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ေစာေစာကသံုးသပ္ခဲ့သလို ေနာက္ဆံုးေပၚေပါက္လာတယ္လို႔ ဆုိရမယ့္ တာအိုက္ဘုန္းတုိ႔ရဲ ႔ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ မနီးစပ္ႏိုင္တာလဲ။
တာအုိက္ဘုန္း ။ ။ က်ေနာ္တို႔က ေစာေစာက ေျပာသလိုပါပဲ ပေလာင္ျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦးရယ္၊ က်ေနာ့္တပ္ဦးက ၁၉၉၂ မယ္နပေလာကတည္းက ဖြဲ႔စည္းလာတာျဖစ္တယ္။ ျပည္သူလူထု ေထာက္ခံမႈနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရးသမိုင္းေၾကာင္းကလည္း ႏွစ္ေပါင္း (၅၀) ေလာက္ ရွိၿပီဆုိေတာ့ ဆိုလိုတာကေတာ့ မဟာမိတ္ေတြရဲ ႔ ပူးေပါင္းမႈအေပၚမွာ အေျခခံၿပီးေတာ့၊ က်ေနာ္တုိ႔ တေအာင္းလူထုကလည္း က်ေနာ္တို႔အေပၚမွာ အဓိက ပံ့ပိုးထားတဲ့ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေျပာလုိ႔ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ တပ္ဦးက၊ တပ္မေတာ္က ဒီေန႔အထိ ဆက္လက္ရပ္တည္ၿပီးေတာ့ တိုက္ပြဲဝင္ေနတာျဖစ္တယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရက သူတုိ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒအရ ျပည္နယ္ေဒသႀကီးေတြမွာရွိတဲ့ လူမ်ဳိးစုတခ်ဳိ ႔ ပေလာင္ အပါအဝင္ကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရ အထူးေဒသအျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ေပးထားတယ္ဆိုတာကို သိရပါတယ္။ အဲဒါကို က်န္တဲ့လူမ်ဳိးစုေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လက္ခံၾကေပမဲ့ တအာင္းတုိ႔က ဘာေၾကာင့္ လက္မခံႏိုင္ၾကတာလဲ။
တာအုိက္ဘုန္း ။ ။ ဒါေတာ့ သူတို႔ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကေန သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသျဖစ္တယ္။ နမ့္စံ နဲ႔ မန္တံု က။ နမ့္ဆန္ နဲ႔ မိုင္းတံု က အဓိက ပေလာင္လူထုေတြ အေျခခ်တဲ့ေနရာ ျဖစ္ေပမဲ့ ဒီလိုမ်ဳိးေနရာက ၿမိဳ ႔နယ္ေသးေသးေလးထဲမွာပဲ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ၿမိဳ ႔နယ္ကို သတ္မွတ္ထားတယ္ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္အထင္ အင္မတန္မွ တရားမွ်တမႈ မရွိဘူးလို႔ျမင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း၊ အေရွ ႔ပိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ ပေလာင္လူထုက ပ်ံ ႔ႏံွၿပီးေနထုိင္ေနတဲ့ ၿမိဳ ႔ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဆိုလိုတာက ဒီၿမိဳ ႔ေတြကို က်ေနာ္တုိ႔ ပေလာင္ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ၿမိဳ ႔ကိုသတ္မွတ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုမ်ဳိး လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ၿမိဳ ႔ႏွစ္ၿမိဳ ႔ေလာက္ သတ္မွတ္ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့ေနရာေတြေတာ့ အထူးသျဖင့္ ပေလာင္ေတြ အမ်ားအျပားေနထိုင္တဲ့ ၿမိဳ ႔ေတြၾကေတာ့ ဘာမွ သတ္မွတ္မႈမရွိဘဲနဲ႔၊ ဘာမွ ပတ္သက္မႈမရွိတဲ့ပံုစံ သတ္မွတ္ထားတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က အဲဒါကို တရားမွ်တမႈ မရွိဘူးလို႔ ဒီလုိပဲျမင္တယ္။ ဒါကို ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ပိုမုိ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေအာင္ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ကိုယ့္ကံၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးႏုိင္တဲ့ပံုစံနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ဆက္လက္ၿပီး တိုက္ပြဲဝင္ေတာင္းဆိုမယ္လို႔ ခ်မွတ္ထားတာျဖစ္တယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဘယ္လို ျဖစ္ႏိုင္မလဲ။ အဲဒီလိုဆိုရင္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ေရာေႏွာေနထိုင္ေနတဲ့ ေနရာေတြက ပေလာင္တိုင္းရင္းသားေတြကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေအာင္ ဘယ္လို ဖန္တီးႏိုင္မလဲ။ နယ္ေျမအားျဖင့္က သူတုိ႔က ဟိုဘက္မွာေနတာကို။ ဆိုေတာ့ ဘာကို ေတာင္းဆိုလိုတာလဲ။ အဓိက သူတုိ႔ေနတဲ့ ေနရာကိုလည္း ပေလာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသမွာ ထည့္ေပးပါလို႔ မေတာင္းဆိုဘူးလို႔ တာအိုက္ဘုန္းက ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလည္း လိုခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လို ေဆာင္ရြက္ရင္ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ ထင္ပါသလဲ။ နည္းလမ္းက ဘယ္လိုနည္းလမ္းနဲ႔ လုပ္ရမလဲ။
တာအုိက္ဘုန္း ။ ။ ဒါကေတာ့ နည္းလမ္းက အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိပါတယ္။ ေတြ႔ဆံုၿပီးေတာ့ အျပန္အလွန္ နားလည္းမႈနဲ႔ ျပန္လည္ညိႇႏိႈင္းမႈနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ညိႇႏိႈင္းလို႔ရတဲ့အပိုင္းေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ တဖက္မွာလည္း ဒီလိုမ်ဳိး အခ်ိန္မ်ဳိးမွာေတာ့ ညိႇႏိႈင္းဖုိ႔အတြက္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အခ်င္းခ်င္းၾကားထဲမွာ ညိႇႏိႈင္းဖို႔အခ်ိန္လည္း အင္မတန္မွ အားနည္းတယ္။ အင္မတန္မွ ခက္ခဲတဲ့ၾကားထဲမွာ ျဖစ္ေနေတာ့ ဒါကိုေျပာဖို႔ ေစာေသးတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုန က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ၿမိဳ ႔နယ္ႏွစ္ခု ေပးထားေပမဲ့လဲ က်ေနာ္တို႔ ေက်နပ္ရေလာက္ေအာင္ ေပးထားတာမ်ဳိး မရွိေသးဘူးလို႔ က်ေနာ္တို႔ ပေလာင္အမ်ားစုက ဒီလုိခံယူတယ္။ ဒီလိုပဲ ယံုၾကည္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔က ပိုၿပီးေတာ့ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေဒသ၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ၿမိဳ ႔နယ္ကို တုိးခ်ဲ ႔ႏိုင္ဖို႔ က်ေနာ္တုိ႔အားလံုးက ဆႏၵသေဘာထား ရွိပါတယ္။ ဒါကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ ဆက္လက္ညိႇႏိႈင္းရမွာပါ။ ရွမ္းနဲ႔ အစုိးရနဲ႔။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီေတာ့ အခု ညိႇႏိႈင္းႏိုင္တဲ့ အလားအလာ မရွိဘူးလား။ အခု လူမ်ဳိးစု ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ညိႇႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ေနၾကပါတယ္။
တာအုိက္ဘုန္း ။ ။ မရွိေသးဘူး။ က်ေနာ္တို႔က ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ၂၀၁၃ ဇူလုိင္လတုန္းက တရားဝင္ျပည္နယ္အဆင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲမွာ တရားဝင္ တင္ျပထားတာရွိတယ္။ ဦးေအာင္မင္း ေျပာတာကေတာ့ UWPC က လိုတာထက္ အမ်ားႀကီး ေတာင္းတယ္ဆိုတဲ့ဟာကို သူတို႔ေျပာတာျဖစ္တယ္။ အမွန္မွာေတာ့ ဒါကို က်ေနာ္တုိ႔ ေတာင္းတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုမ်ဳိး ရွစ္ၿမိဳ ႔နယ္၊ ကိုးၿမိဳ ႔နယ္မွာရွိေနတဲ့ ပေလာင္ေတြကို ျပန္႔ႏံွေနတဲ့ ပေလာင္ေတြကို က်ေနာ္တို႔ စည္းရံုးေရး၊ စည္းရံုးခြင့္ရေအာင္ ေတာင္းဆိုတာျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိး စည္းရံုးခြင့္ရရင္ လူထုရဲ ႔ ဆႏၵသေဘာထားကိုလည္း ေကာက္ယူခ်င္တာျဖစ္တယ္လို႔ တင္ျပတာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တဘက္မွာလဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ ႔ ညီေနာင္ ရွမ္းေတြက က်ေနာ္တို႔အေပၚ နားလည္းမႈလြဲေအာင္ဆိုၿပီး ပေလာင္ေတြက ရွစ္ၿမိဳ ႔နယ္ ကိုးၿမိဳ ႔နယ္ ေတာင္းၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ အစိုးရ ဘယ္ေပးႏိုင္မလဲဆိုတာ အဲဒီလို လြယ္လြယ္နဲ႔ ေျပာတယ္လို႔ အဲဒီလုိ က်ေနာ္ သံုးသပ္ထားတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဆိုေတာ့ အခု တိုင္းရင္းသားေတြရဲ ႔ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးေတြ UNFC တို႔လို၊ တိုင္းရင္းသားေတြ စုေပါင္းဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြရွိတယ္။ အဲဒီ အဖြဲ႔ေတြထဲမွာ တအာင္းျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦးလည္း အဖြဲ႔ဝင္တဦးအျဖစ္ ပါဝင္ေနတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။
တာအုိက္ဘုန္း ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒါနဲ႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ ညိႇႏိႈင္းလို႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား။ ဒီကိစၥကို အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုတာ။
တာအုိက္ဘုန္း ။ ။ အေျခအေန ညိႇႏိႈင္းလို႔ရတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ျမင္တယ္။ အဓိကေတာ့ အစိုးရနဲ႔ ေျပလည္ဖုိ႔လိုတယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲေတြက က်ေနာ္တုိ႔အခ်င္းခ်င္း ညိႇႏိႈင္းၿပီးေတာ့ ပိုမိုလြယ္ကူမယ္လို႔ေတာ့ ဒီလုိပဲ ျမင္တယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ အခုၾကားေနရတာက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အလားအလာ ဘယ္လိုေကာင္းတယ္။ ဘယ္လိုေျပာေျပာ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡေတြျဖစ္တယ္။ အျပန္အလွန္ တိုက္ခိုက္မႈေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့သတင္းက တအာင္း ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔နဲ႔ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနတာကို သတင္းေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ၾကားေနရတယ္။ အဲဒီ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡေတြ ရုတ္တရက္ ျဖစ္ေနရတဲ့အေၾကာင္းက ဘာလဲ။ သူ႔နယ္ေျမ၊ ကိုယ့္နယ္ေျမ ျဖတ္သန္းမႈလား။ ဘယ္လို ပဋိပကၡမ်ဳိးလဲ။
တာအုိက္ဘုန္း ။ ။ ေျပာမယ္ဆိုရင္လဲ ေတာ္ေတာ္ရွည္မယ့္ သေဘာေလာက္ရွိမယ္။ ဒါေပမဲ့ တုိရွင္းလိုရင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၂၀၀၅ မွာ PSLA က လက္နက္အပ္တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဦးသိန္းစိန္က အခုလက္ရွိ သမၼတက လက္နက္အပ္ပြဲ အခမ္းအနားမွာ မိန္႔ခြန္းေျပာသြားတာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ကတိေတြ အမ်ားႀကီး ေပးသြားတယ္။ ပေလာင္ေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေတြ လုပ္ေပးမယ္။ တည္ၿငိမ္မႈရွိေအာင္ လုပ္ေပးမယ္။ မူးယစ္ေဆးဝါး ပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္စသျဖင့္ အမ်ားႀကီး ကတိေတြ ေပးသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္နက္အပ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ၂၀၀၅ - ၂၀၁၀ ၾကားထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ပေလာင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ဒုကၡေတြ ေရာက္သြားတယ္။ အထူးသျဖင့္ မူးယစ္ေဆးဝါး သားေကာင္ေတြ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားမႈေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး မ်ားသြားတယ္။ ပေလာင္ေဒသမွာ မ်ားျပားသြားတယ္။ ေနာက္တခုက ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ထဲကလည္း ပေလာင္လူထုေတြ၊ ပေလာင္လူငယ္ေတြကို စုစည္းၿပီးေတာ့ ျပည္သူ႔စစ္တို႔၊ ျမန္မာတပ္မေတာ္ထဲကို အတင္းအဓမၼ လုပ္ခိုင္းတာေတြရွိတယ္။ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး အဲဒီမွာ ခၽြတ္ၿခံဳက်ၿပီးေတာ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးလည္း ဘာမွရစရာမရွိဘူး။ ပိုဆုိးတာက မူးယစ္ေဆးဝါး ပိုၿပီးေတာ့ မ်ားျပားလာတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔က ၂၀၀၉ မွာ ပေလာင္းေဒသမွာ ျပန္လည္လက္နက္ကိုင္ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ ပေလာင္လူထုက ႀကိဳဆိုၿပီးေတာ့ ေထာက္ခံတယ္။ အဓိက မူးယစ္ေဆးဝါး တုိက္ဖ်က္ေပးဖုိ႔ အဓိကလူထုက ေတာင္းဆိုတဲ့အေပၚမွာလည္း အေလးထားၿပီးေတာ့ မူးယစ္ေဆးဝါးကို အဓိကထား တုိက္ဖ်က္ေနတယ္။ တခ်ဳိ ႔ေနရာေတြမွာ တိုက္ပြဲျဖစ္တယ္ဆိုတာက က်ေနာ္တို႔က လူထုစည္းရံုးေရးနဲ႔ မူးယစ္ေဆးဝါးပေပ်ာက္ေရးကို လုပ္ရင္နဲ႔ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္တဲ့ေနရာေတြလည္း အေတာ္မ်ားတယ္။ မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြက ျမန္မာတပ္မေတာ္နဲ႔ ျပည္သူ႔စစ္ေတြက သူတုိ႔ရဲ ႔ အက်ဳိးစီးပြားကို ထိခိုက္တယ္လို႔ပဲ ျမင္ေတာ့ အၿမဲတမ္း လိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနေတာ့ တုိက္ပြဲလည္း အဲဒီမွာ ျဖစ္တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ ဘယ္သူက လုပ္တယ္ဆုိတာကေတာ့ အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲမႈေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အစိုးရဖက္ကလည္း လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြက ဒီဟာနဲ႔ ရန္ပံုေငြရွာတယ္။ ဘာညာဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒီကိစၥကို ဘယ္လို ျပန္ေျပာခ်င္ပါသလဲ။
တာအုိက္ဘုန္း ။ ။ ဒါကေတာ့ သူတို႔စြပ္စြဲခ်က္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ အေထာက္အထားေတြရွိတယ္။ ျမန္မာ့လက္ေအာက္ခံ ျပည္သူ႔စစ္ေတြက မူးယစ္ေဆးဝါး ဘယ္လို ပါဝင္သက္ေရာက္မႈရွိလဲဆိုတာ အေထာက္အထားေတြ ရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဖက္က လံုးဝယံုၾကည္တယ္။ လံုးဝ မူးယစ္ေဆးဝါးလုပ္တာ မရွိဘူး။ က်ေနာ္တို႔ တပ္ထဲမွာလည္း အဲဒီလိုမ်ဳိး ပါဝင္ပတ္သက္မႈရွိရင္လည္း ႀကီးေလးတဲ့အျပစ္ေတြ ေပးထားတာေတြရွိတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ စဥ္းစားမိတာက ဒီ တအာင္းတိုင္းရင္းသားေတြအေနနဲ႔ မေက်နပ္တဲ့အခ်က္ေတြ၊ မူးယစ္ေဆးဝါး ပိုၿပီးေတာ့ ျပန္႔ႏွံေနတဲ့ကိစၥေတြကို ျမန္ျမန္ေျဖရွင္းခ်င္တဲ့ကိစၥေတြ။ ဒီဟာေတြကို အျပန္အလွန္ လက္ညိွဳးထိုးၿပီးေတာ့ တုိက္ခိုက္သတ္ဖ်က္ေနတာနဲ႔ ညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ေဆာင္ရြက္တာ ပိုမေကာင္းဘူးလား။ ဥပမာအားျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းလည္း ဒီကတဆင့္ ပါလာမွာေပါ့။ ကုလသမဂၢ UNODC တို႔ဘာတုိ႔။ အဲဒါ မေကာင္းႏိုင္ဘူးလား။
တာအုိက္ဘုန္း ။ ။ မွန္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း အဲဒါေၾကာင့္ တရားဝင္ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို လုပ္ခဲ့တယ္။ ၂၀၁၃ ဇူလိုင္လမွာ ျပည္နယ္အဆင့္ လုပ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ျပည္နယ္အဆင့္ကေန ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ေတြ႔ႏိုင္ဖို႔အတြက္က အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဒီေလာက္ထိ ေမွ်ာ္မွန္းထားတာရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းက ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီးတက္လာတယ္။ တဖက္မွာ ဦးေအာင္မင္းနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး လုပ္ၿပီးေတာ့ တဖက္မွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီး အလံုးအရင္းနဲ႔ တက္လာၿပီးေတာ့ ထိုးစစ္ေတြဆင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လံုးဝနားလို႔မရတဲ့အဆင့္ ထိုးစစ္ေတြဆင္တယ္။ တဖက္ကတမ်ဳိး၊ တဖက္ကတမ်ဳိး လုပ္ေနေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က အဲဒါေတြကို အမ်ားႀကီး သံသယရွိလာတယ္။ ေနာက္တခုက တဖက္မွာ သူတုိ႔ေျပာတာကေတာ့ ေနာက္တႀကိမ္ေတြ႔ရင္လည္း လက္မွတ္ထိုးရမယ္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ထိုးရမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က အဲဒီလိုမ်ဳိး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ထိုးရမယ္။ မထုိးရဖို႔ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ conditional သတ္မွတ္ထားတာကို မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ျမင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း ျပန္ေျပာတယ္။ တကယ္လို႔ ေနာက္တႀကိမ္ ေတြ႔ၿပီးေတာ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ထိုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရပါတယ္။ ထိုးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း conditional တခု ေပးထားတာက က်ေနာ္တို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္တာရွိတယ္ ဘာလဲဆိုတာကို သူတို႔က ျပန္ေမးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ပေလာင္ေဒသမွာရွိတဲ့ ျမန္မာတပ္မေတာ္ေတြကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ဆုတ္ခြါေပးဖို႔၊ ဆုတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုတယ္။ တကယ္လို႔ အဲဒီလို လိုက္ေလ်ာေပးမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တို႔ လက္မွတ္ထိုးဖုိ႔ေတာ့ အခက္အခဲ မရွိဘူးလို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကေတာ့ မျဖစ္ဘဲနဲ႔ အခု တုိက္ပြဲေတြေတာက္ေလွ်ာက္ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔က ဒီလုိ ျပန္ေျပာတယ္။ တခ်က္တည္း အသိေပးခ်င္တာကေတာ့ ဦးသိန္းစိန္ကို ဒီလ စတ္တင္ဘာလ (၆) ရက္ေန႔က တရားဝင္စာပို႔ထားတယ္။ အခု စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတာကေတာ့ ေလွ်ာ့ႏိုင္ဖို႔အတြက္ တရားဝင္စာေတြ ပို႔ထားတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီစာကိုလည္း က်ေနာ္တုိ႔ မဟာမိတ္တပ္ေပါင္းစုေတြကိုလည္း မိတၱဴေတြ ေပးထားတာရွိတယ္။
VOA
