ျမန္မာနုိင္ငံဆီ ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ ပုိလာေစခ်င္တယ္ ဆိုရင္

မၾကာခင္ သီတင္းကြ်တ္ေတာ့မယ္။ မုိးရာသီကုန္ဆုံးျပီး ပြင့္လင္းရာသီေရာက္ေတာ့မယ္။ ဒီအခ်ိန္ဟာ ျမန္မာနုိင္ငံဆီ အလည္သြားခ်င္တဲ့ နုိင္ငံျခားသားေတြအတြက္ေရာ၊ နုိင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာေတြအတြက္ပါ ခရီးသြားဖုိ႔၊ ဘုရားဖူးထြက္ဖို႔ အခ်ိန္ေကာင္းတခုပါပဲ။

ဟုိတယ္နဲ႔ ခရီးသြား၀န္ၾကီးဌာနရဲ့ ခန္႔မွန္းခ်က္အရဆုိရင္ ၂၀၁၄ ခုနွစ္အတြင္း ကမၻာ့လွည့္ခရီးသည္ ၃ သန္းအထိ ၀င္လာဖုိ႔ေမွ်ာ္လင့္ထားျပီး အခု ၾသဂုတ္လကုန္ ၈ လအတြင္းမွာတင္ ၁.၈ သန္း၀င္လာခဲ့ျပီးျပီလုိ႔သိရပါတယ္။ ဒါဟာ ၂၀၁၃ ခုနွစ္က၀င္လာတဲ့ ၂.၀၄ သန္းနဲ႔စာရင္ အမ်ားၾကီး တုိးလာတယ္။ အခုတေလာ ၀င္လာတဲ့အထဲမွာ တခ်ိန္က ျမန္မာနုိင္ငံဆီ ခရီးမသြားၾကဖုိ႔ အဓိက ပိတ္ဆုိ႔ဟန္႔တားခဲ့ဖူးတဲ့ အေမရိကန္နုိင္ငံက အမ်ားဆုံးျဖစ္ေနတယ္လို႔လည္း သတင္းေတြထဲ ဖတ္ရပါတယ္။


စာေရးသူသည္ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တြင္ အေျခစိုက္ေသာ ေက်ာင္းသား လက္နက္ကိုင္ ABSDF အဖြဲ႕ဝင္ေဟာင္း ျဖစ္ျပီး DVB ၏ သတင္းေထာက္ ေဟာင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္လ်က္ ရွိသည္

ဒီသတင္းေတြကိုဖတ္ရင္းနဲ႔ ျပီးခဲ့တဲ့နွစ္ ျမန္မာနုိင္ငံဆီသြားခဲ့စဥ္က ၾကံဳခဲ့ရတာေတြ၊ လုိအပ္ခ်က္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိပါတယ္။ ပထမဆုံး အခက္အခဲက ဗီဇာ ျပသာနာ။ က်ေနာ္တုိ႔လုိ ျမန္မာျပည္ဖြား နုိင္ငံျခားသား စာအုပ္ကုိင္ထားသူေတြအတြက္ ဗီဇာ ခက္တာကို ထားလုိက္ပါ။ နုိင္ငံျခားသားစစ္စစ္ေတြ ျမန္မာျပည္သြားဖုိ႔ ဗီဇာေလွ်ာက္တဲ့အခါ တျခားနုိင္ငံေတြေလာက္ မလြယ္ဘူးလုိ႔ သိရပါတယ္။

ဥပမာ အိမ္နီးခ်င္း ထုိင္းနုိင္ငံကုိ လာမယ္ဆုိရင္ အေနာက္နုိင္ငံသားေတြအတြက္ ဘာဗီဇာမွ မလုိပါ။ လာခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ေလယဥ္လက္မွတ္၀ယ္ျပီး ထလာရံုပါပဲ။ ဒီလုိလာနုိင္ဖုိ႔ အေနာက္နုိင္ငံေတြနဲ႔ ထုိင္းနုိင္ငံအၾကား နားလည္မႈလက္မွတ္ေရးထုိးထားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ တနွစ္တခါ Holiday ေဟာလီးေဒး သြားေလ႔ရွိတဲ့ အေနာက္တုိင္းသားေတြဟာ ေလယဥ္လက္မွတ္ကို ၾကိဳ၀ယ္ထားေလ့ရွိပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္း ၀ယ္တာနဲ႔ ၆ လေလာက္ ၾကိဳ၀ယ္တဲ့ လက္မွတ္က ေစ်းထက္၀က္ေလာက္ ကြာေလ့ရွိပါတယ္။

ခရီးသည္ေတြအ ဆင္ေျပေအာင္ ဗီဇာေၾကးမယူ၊ ဗီဇာေလွ်ာက္စရာမလုိေအာင္ လုပ္ေပးလုိက္ေတာ့ သံရံုးေတြက ဗီဇာေၾကးမရေတာ့ပါဘူး။ ဘန္ေကာက္သံရုံးမွာ ဗီဇာ ေလ်ာက္ရင္ တဦးကို ဘတ္ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ (ေဒၚလာ ၈၀-၀န္းက်င္) ေပးရပါတယ္။ အေနာက္နုိင္ငံသံရံုးေတြမွာဆုိရင္ေတာ့ ေဒၚလာ ၁၀၀ ေပးရပါတယ္။ လူ ၃ သန္းအတြက္ ဗီဇာ ေလွ်ာက္စရာ မလိုေတာ့ဘူးဆုိရင္ သံရုံးေတြ၊ သုိ႔မဟုတ္ နုိင္ငံ ျခားေရးဌာနအတြက္ ေဒၚလာ သန္း ၃၀၀ နစ္နာမွာေပါ့။

လူ ၃ သန္းသာလာတဲ့ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ေဒၚလာ သန္း ၃၀၀ နစ္နာမယ္ဆုိရင္ လူ ၁၃ သန္းမက လာေန တဲ့ အိမ္နီးခ်င္းထုိင္းနုိင္ငံမွာဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား နစ္နာေနေလမလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိနစ္နာခံျပီး ဗီဇာ အလကား ေပးထားတာလဲ။ နုိင္ငံျခားေရးဌာနန႔ဲ ဟုိတယ္ခရီးသြားဌာနၾကား ေဆြးေႏြးသင့္တဲ့ ကိစၥတခုပါပဲ။ ဆုိလုိတာက ဗီဇာေလ်ာက္ခုိင္းရင္ ေဒၚလာ ၁၀၀ ပဲ နုိင္ငံျခားေရးဌာနကရမယ္။ ဗီဇာေလွ်ာက္စရာမလုိပဲ ၀င္ခြင့္ေပးလုိက္ရင္ ခရီးသည္ေတြ ပုိ၀င္လာျပီး ၁၀၀ မကပဲ ေဒၚလာတေသာင္းအထိ ျမန္မာနုိင္ငံက ရႏိုင္ပါတယ္။ နုိင္ငံျခားေရးဌာနအတြက္ တုိက္ရုိက္၀င္ေငြဆုံးရႈံးေပမယ့္ ဟုိတယ္ ခရီးသြားဌာနအပါ၀င္ တျခားဌာနေတြ၊ သာမန္တကၠစီသမားေတြ၊ ေစ်းေရာင္းသူေတြအတြက္ မ်ားစြာ၀င္ေငြရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ပြင့္လင္းစ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ဗီဇာ ကိစၥကုိ လုံျခံဳေရးအျမင္နဲ႔ တင္းက်ပ္ထားတာလား၊ ေငြေၾကး (လာဘ္စားခြင့္) ရလုိမႈနဲ႔ တင္းက်ပ္ထားတာလားဆုိတာကေတာ့ သိပ္မကဲြျပားလွပါ။

ဒါက ျမန္မာျပည္၀င္ဖုိ႔ ပထမ အဆင့္ ျပင္ဆင္မႈ အပုိင္းပါ။ ဗီဇာ ရျပီးလုိ႔ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ေရာက္ျပီဆုိရင္လည္း ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ကုိ ေရာက္တာနဲ႔ မတူျပန္ပါဘူး။ ၀င္လာတဲ့ေလယာဥ္က တနာရီမွ ၂-၃ စီး သာရွိေပမဲ့ ၅ မိနစ္တစီးေလာက္၀င္ေနတဲ့ ဘန္ေကာက္ေလယဥ္ကြင္းနီးပါးၾကာေအာင္ လ၀က ေကာင္ တာမွာတန္းစီေစာင့္ရပါတယ္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့ ဘန္ေကာက္မွာလုိ မုိးပ်ံရထားမရွိ၊ ေလယာဥ္ကြင္းနဲ႔့ ျမိဳ့ထဲေျပးတဲ့ အထူးဘတ္စ္ကားမရွိ။ တကၠစီေတြငွားမယ္ျပင္ေတာ့ ဘယ္နွစ္ေယာက္စီးမွာလဲလုိ႔ စေမးပါတယ္။ တကၠစီငွားတာပဲဗ်ာ။ ဘယ္နွစ္ေယာက္စီးစီး အတူတူပဲ မဟုတ္ဘူးလားဆုိေတာ့ မတူဘူး။ တဦးတည္းဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ခရီးသည္တဦးကုိပါ ထပ္တင္လုိက္ပါေသးတယ္။

ျမိဳ့ထဲေရာက္လုိ႔ ဟုိတယ္တည္းမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အနိမ္႔ဆုံးဟုိတယ္ခက ေဒၚလာ ၆၀ အထက္မွာ။ ဘန္ ေကာက္မွာဆုိရင္ ဘတ္ ၉၀၀ (ေဒၚလာ ၃၀) ေလာက္နဲ႔ ရန္ကုန္က ေဒၚလာ ၆၀ တန္း အခန္းထက္သာတဲ့ အခန္းမ်ဳိး ရပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ နုိင္ငံျခားသားကို ဟုိတယ္ခ ၂ ဆယူျခင္းပါ။ ဟုိတယ္ခတင္လားဆုိေတာ့ မဟုတ္ေသး။ ျပည္တြင္းေလယာဥ္ခ၊ သေဘၤာခ၊ ရထားခေတြအျပင္ ယုတ္စြအဆုံး ညစ္ေပနံေဟာင္ေနတဲ့ အိမ္သာ အသုံးျပဳခကိုပါ ၂ ဆယူျပန္ပါတယ္။  ဘာ ေၾကာင့္လဲ။ နုိင္ငံျခားသားက ျမန္မာေတြထက္ ၂ ဆ ပုိေလးေနလုိ႔လား။

ဒါတင္လားဆုိေတာ့ မဟုတ္ေသး။ နုိင္ငံျခားသားဆုိရင္ အစိုးရက သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဟုိတယ္ေတြ၊ တည္းခုိခန္းေတြမွအပ သာမန္အမ်ားျပည္သူေတြရဲ့ေနအိမ္မွာ အိပ္ခြင့္မရွိပါ။ ကုိယ္ဖိတ္တဲ့ နုိင္ငံျခားသားမိတ္ေဆြကုိေတာင္ ကိုယ့္အိမ္မွာ တည္းခြင့္မေပးနုိင္တဲ့အေျခအေန ဆိုပါေတာ့။ အိမ္နီးခ်င္း ထုိင္းနုိင္ငံမွာေတာ့ ဟုိတယ္ခေရာ၊ တည္းခုိတဲ့ေနရာကိုေရာ ဒါမ်ဳိး ကန္႔သတ္ထားတာမရွိပါ။ ဒါကိုလည္း လုံျခံဳေရး အျမင္အရ လုပ္ထားတာလား။ ၂ ဆေကာက္ျပီး ေငြမ်ားမ်ားလုိခ်င္လုိ႔လားဆုိတာ သိပ္မရွင္းလွပါ။

တတိယ အဆင့္အေနနဲ႔ကေတာ့ အဲဒီလုိ ၂ ဆေပးတည္း၊ ၂ ဆေပးသြားျပီးတဲ့ေနာက္ ေရႊတိဂံုဘုရားကို ၀င္ဖူးမယ္ဆုိရင္ ကင္မရာေၾကး ၅ ေဒၚလာ ထပ္ေပးရျပန္ပါတယ္။ တျခားေစတီပုထုိးေတြကုိ၀င္တဲ့ အခါ မွာလဲ ၅ ေဒၚလာမဟုတ္ရင္ေတာင္ အနည္းဆုံး တေဒၚလာေတာ့ ေပးရပါတယ္။ ေရႊတိဂံုေပၚမွာေတာင္ အလွဴခံေတြက တေနရာတည္းမဟုတ္။ ေစတီအဆူတုိင္းလုိလုိမွာ သီးျခားအလွဴခံေတြ ရွိေနျပန္ပါတယ္။ က်ဳိက္ထီးရုိး၊ ပုဂံ၊ အင္းေလးဖက္က ေစတီပုထုိးေတြမွာလဲ ဒီလုိပါပဲ။ အလွဴခံေတြက လိုအပ္တာထက္ ပုိမ်ားေနတဲ့အတြက္ ခရီးသြားေတြအဖုိ႔ စိတ္အေနွာက္ယွက္ျဖစ္ရပါတယ္။

ဒီေနရာမွာလဲ ထုိင္းကအေျခေနကို ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ ထုိင္းမွာဆုိရင္ ေနရာတကာမွာ တေဒၚလာစီ ေကာက္မေနပါဘူး။ ေရွ႕မွာတင္ျပခဲ့တဲ့ ဗီဇာေၾကး အလကားေပးထားသလုိပါပဲ။ ကင္မရာေၾကးကို အလကားေပးထားျပီး အဲဒီထက္ ဆယ္ဆမကမ်ားတဲ့ ဇုန္၀င္ ေၾကးကုိ တခါတည္း တရား၀င္ လက္မွတ္ ေတြဘာေတြနဲ႔ အေသအခ်ာ ေကာက္ခံလုိက္ပါတယ္။ ဥပမာ ျမဘုရားကုိ ၀င္မယ္ဆုိရင္ ဘတ္ ၅၀၀ (ေဒၚ လာ ၂၀ ၀န္းက်င္) တခါတည္း ယူထားလုိက္ပါတယ္။ ကင္မရာေၾကး ၅ ေဒၚလာ ယူတာထက္ ပိုရတဲ့ အျပင္ ခရီးသည္ေတြလည္း ခဏခဏ မေပးရလို႕ စိတ္ညစ္စရာ မလုိေတာ့ပါ။

စတုတၱအခ်က္ကေတာ့ ဘုရားဖူး၊ ျပတုိက္ၾကည့္၊ ထင္ရွားတဲ့ေနရာေတြကို ေလ့လာျပီးတဲ့ေနာက္ ဗိုက္ဆာလုိ႔ တခုခု စားမယ္ဆုိရင္လဲ နီးစပ္ရာဆုိင္မွာ ၀င္စားလုိက္ရံုပါပဲ။ ခပ္သန္႔သန္႔ျပင္ထားတဲ့ဆုိင္ဆုိ ၁၀၀-၂၀၀။ ခပ္ညံ့ညံ့ဆုိင္ဆုိရင္ ၅၀-၁၀၀ ေပါ့။ ဘန္ေကာက္က ဆုိင္ေတြကုိ ေျပာတာပါ။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ အဲဒီလုိ ၀င္စားလုိ႔မရ။ ဆုိင္အျပင္အဆင္ေတြ၊ စားစရာအဆင့္အတန္းေတြက ဘန္ ေကာက္မွာလုိ စားခ်င့္စဘြယ္ သန္႔ျပန္႔မေနပါ။ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကြမ္းတံေတြးေတြ၊ အညစ္ ေထးေတြနဲ႔ ေပေရေနဆဲပါ။

ေနာက္တခ်က္က ေငြေၾကးသုံးစြဲရမႈ အခက္အခဲ။ Holiday ထြက္လာတဲ့ အေနာက္တုိင္းသားေတြက ျမန္မာေတြလုိ ေငြထုတ္ပုိက္ျပီး ခရီးသြားသူေတြမဟုတ္ပါ။ Credit Card ေတြ၊ Bank Card ေတြကိုင္ျပီး သြားေနၾက။ ေနာ္ေ၀းမွာဆုိရင္ ဘဏ္ကတ္သုံးေစ်း၀ယ္သူက အမ်ားစုျဖစ္ေနျပီး ေငြသားကိုင္သုံးသူက ၁၀ ရာခုိင္နႈန္းေတာင္ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ေတာ့ အဲဒီကဒ္ေတြက သုံးဖုိ႔ သိပ္မလြယ္။ ဟုိတယ္ခေတြ၊ ေလယာဥ္ခေတြကို Credit Card နဲ႔ေပးလုိ႔ရနုိင္ေပမယ့္ တကၠစီခကအစ အရာအားလုံးကို ေငြသားနဲ႔သာေပးရပါတယ္။

ဒီအတြက္ ျမန္မာနုိင္ငံဆီသြားမယ္လုိ႔ ခရီးစဥ္ျပင္ကတည္းက အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀၀ တန္ အသစ္ စက္စက္ေတြကို ဘဏ္ကေန လဲယူလာရပါတယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္တာနဲ႔ ေငြလဲေကာင္တာေတြဆီသြား ျပီး အဲဒီေဒၚလာကုိ ျမန္မာက်ပ္ေငြနဲ႔ လဲရပါတယ္။ ”ဒီအရြက္က မ်က္နွာေပၚေခါက္ရုိးက်ဳိးေနတဲ့အတြက္ ျပန္လဲေပးပါ” ဆုိျပီး ေကာင္တာထုိင္ေကာင္မေလးက ေဒၚလာ ၁၀၀ တန္ကုိ ျပန္ေပးတာ ၾကဳံရဖူးပါတယ္။ ပုိက္ဆံအိတ္ထဲေခါက္ထည့္လာမွေတာ့ ေခါက္ရုိးက်ဳိးမွာေပါ့။ ျမန္မာေငြေတြလည္း ဒီလုိပဲက်ဳိးေန တာပဲ မဟုတ္ဘူးလားဆုိျပီး ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ေတာ့ သိပ္ၾကိဳက္ပုံမရ။ ျပန္မလဲေပးရင္ေတာ့ ၅ ရာ ခုိင္ နႈန္း အေလ်ာ့ခံရမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဒါမ်ဳိးေတြ ဘန္ေကာက္မွာမရွိပါ။ ပါလာတဲ့ Credit Card ကုိ နီးစပ္တဲ့ ATM စက္မွာသာ သြားထုတ္လုိက္။ တခါထုတ္ရင္ ဘတ္ နွစ္ေသာင္း ထြက္လာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလုိ ထြက္လာတဲ့အထဲမွာ တေထာင္တန္နဲ႔ ၅၀၀ တန္မွအပ ၁၀၀ တန္၊ ၅၀ တန္၊ ၂၀ တန္ေတြ ပါမလာပါ။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္က ေငြလဲ ေကာင္တာမွာေတာ့ အျမင့္ဆုံးျဖစ္တဲ့ ၅၀၀၀ တန္ကုိမေပးပဲ တေထာင္တန္နဲ႔ ေအာက္အဆင့္ေတြကုိ ခ်ည္းေပးလုိက္ပါတယ္။ တေဒၚလာ ၉၀၀ က်ပ္နဲ႔တြက္ေတာ့ ေဒၚလာ ၅၀၀ အတြက္ တေထာင္တန္ အရြက္ေရ ၄၅၀ ရြက္နဲ႔ ၅၀၀ တန္၊ ၂၀၀ တန္၊ ၁၀၀ တန္၊ ၅၀ တန္နဲ႔ ၂၀ တန္အထိ စုံလုိ႔။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီဘဏ္ကေပးလုိက္တဲ့ ၂၀ တန္ကုိ ဘယ္သူမွ လက္မခံပါ။ ၂၅ နွစ္တာကာလအတြင္း ေငြ ေၾကးေဖာင္းပြမႈနႈန္းထားကို မသိလုိက္တဲ့ က်ေနာ္ဟာ ”ငါးျပားနုိင္နုိင္၊ ဆယ္ျပားနုိင္နုိင္” ဆုိတဲ့ေခတ္လုိ သေဘာထားျပီး ေငြလဲေကာင္တာ၀န္းက်င္က သူေတာင္းစားကုိ ၂၀ တန္တရြက္သြားလွဴမိေပါ့့။ အဲဒီ ေတာ့မွ ၂၀ တန္ကုိ သူေတာင္းစားေတာင္ လက္မခံမွန္း သိလုိက္ရပါတယ္။ ၂၀ တန္ေတာင္ မသုံးေတာ့ဘူးဆုိရင္ ျမန္မာနုိင္ငံမွာအေၾကြဆုိတာ ဘယ္ရွိေတာ့မလဲ။

အေၾကြနဲ႔သုံးမွရတဲ့ လမ္းေဘးတယ္လီဖုန္းဆက္တာေတြ၊ ဘူတာရံုက ေကာ္ဖီစက္ေတြ၊ ကိုကာကိုလာနဲ႔ ေရသန္႔ဗူးစက္ေတြမွာ ဘယ္လုိ၀ယ္သလဲ။ အဲဒီစက္ေတြေတြမရွိေသးလုိ႔ အေၾကြသုံးစရာမလုိေသးဘူး ဆုိျပီး ဆင္ေျခေပးၾကမလား။ ထုိင္းမွာဆုိရင္ေတာ့ သူတုိ႔ အေၾကြေစ့ေတြ မေပ်ာက္သြားေစဖုိ႔အတြက္ မုိုးပ်ံရထား၊ ေျမေအာက္ရထားလက္မွတ္၀ယ္တာကို အေၾကြနဲ႔၀ယ္မွရတဲ့ စနစ္မ်ဳိးလုပ္ျပီး ထိန္းထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အေနာက္နုိင္ငံေတြမွာလည္း ဒီလုိပါပဲ။ အေၾကြေတြကုိ သုံးေနဆဲ၊ အေၾကြေတြ တန္ဖုိးရွိေနဆဲပါ။ ထားေတာ့။ အေၾကြကိစၥကေတာ့ နုိင္ငံျခားသားေတြ သိပ္စိတ္၀င္စားဘြယ္မရွိပါ။ ျပည္ေတာ္ျပန္ ျမန္မာတဦးအေနနဲ႔ နုိင္ငံတကာနဲ႔ ယွဥ္ျပီးေတြးမိျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။

အနွစ္ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ဟုိတယ္ခရီးသြား၀န္ၾကီးဌာနအေနနဲ႔ တကယ္ပဲ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ အမ်ားအျပား လာလည္ေစခ်င္တယ္ ဆုိရင္ ေရွ့မွာတင္ျပခဲ့တဲ့ အဟန္႔အတား စိတ္အေနွာက္ယွက္ျဖစ္ဖြယ္ ကိစၥေတြကို ျပဳျပင္ေပးဖုိ႔လုိပါလိမ့္မယ္။ နုိင္ငံျခားေရးဌာန၊ ဟုိတယ္/ခရီးဌာနနဲ႔ သက္ဆုိင္ရာအျခားဌာန ေတြအၾကား ဒီထက္မက ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။ ျပီးရင္ လူေျပာမ်ားေနတဲ့ အစားအ ေသာက္၊ အေနအထုိင္ သန္႔ရွင္းသန္႔ျပန္႔မႈ၊ ေနရာတကာ ကြမ္းေသြးေတြနဲ႔ ညစ္ေထးေပေရေနမႈေတြ အတြက္လည္း နုိင္ငံသားတဦးခ်င္းစီက ျပဳျပင္သြားဖုိ႔လုိမယ္လို႔ ထင္ျမင္မိပါေၾကာင္း တင္ ျပလုိက္ရပါတယ္။

ဧရာ၀တီ Blog