အိုင္းစတိုင္းဟာ အသက္ ၄ ႏွစ္သားအထိ စကားမေျပာပါဘူး။ အသက္ ၇ ႏွစ္သားအထိ စာမဖတ္တတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းဆရာမကလည္း သူ႔ကို ဥာဏ္ထိုငု္းတဲ့ သူ အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။
အိုင္းစတုိင္းဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက အသက္ၾကီးတဲ့ အခ်ိန္အထိ ပါလာတဲ့ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိပါေသးတယ္။
စာၾကာၾကာမဖတ္ႏိုင္ပါဘူး။ စာၾကာၾကာဖတ္မိရင္ အားလံုးကို ျပန္မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္
သခၤ်ာညံ့တယ္လို႔ ထင္ထားခဲ့ၾကေပမယ့္ ဂ်ီၾသေမၾတီ မွာ ဆရာတစ္ဆူလိုေတာ္လာျပီး ရူပေဗဒ ဆိုင္ရာ ေတြးေခၚမွုမွာလည္း အသစ္အဆန္းမ်ား ရွိတယ္ဆုိတာ သိျမင္လာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ရူပေဗဒမွာ ဆရာတစ္ဆူ ျဖစ္လာျပီး ႏိုဘယ္လ္ဆုၾကီး ဆြတ္ခူး ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယေန႔တိုင္ ကမၻာက ေလးစားရတဲ့ သိပၸံ ပညာရွင္ တစ္ဦး ျဖစ္ျပီး လူေသေပမယ့္ သူ႔နာမည္ကေတာ့ ကမၻာ တည္သေရြ ႔ က်န္ရွိေနအံုးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
---
---
---
---
---
သင္ခန္းစာ - လူတိုင္းမွာ ပင္ကိုယ္အရည္ခ်င္း ကိုယ္စီ ရွိပါတယ္။ စာေမးပြဲ တစ္ခါက်လို႔၊ အမွတ္ေလးနည္းလို႔၊ လုပ္ငန္းခြင္မွာ က်ဆံုးမွု တစ္ခုၾကံဳလို႔ ငါဟာ လူေပ်ာ့လူညံံ့ပါလား၊ ငါသူတို႔ေလာက္ မေတာ္ပါလား လို႔ မွတ္ယူရင္ေတာ့ မွားသြားပါမယ္။ ယင္းကဲ့သုိ႔ ေတြးျမင္ယံုၾကည္၊ ေကာက္ခ်က္ခ်မွုေၾကာင့္လည္း သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ရဲ ႔ ဥာဏ္ရည္ဟာ ကြန္႔ျမဴးမွု နိမ့္ပါးလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဘဝမွာ အျမင့္မားဆုံးေအာင္ျမင္မွုက
International news for myanmar
0 comments:
Post a Comment