တစ္ေလာကလံုး ေမွာင္မဲေနသည္။ ဘာဆို ဘာမွ် မျမင္ရ မၾကားရ...။ တစ္ခုေတာ့ သိသည္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုး က်ပ္က်ပ္တည္းတည္းနဲ႕ အိတ္ေလးတစ္လံုးထဲမွာ ေနေနရျခင္း...။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီ အိတ္ေလးထဲမွာ ေနေနရတာ ၈လေက်ာ္ ၉လ ထဲေရာက္ေနၿပီ....၊ တစ္ကယ္ေတာ့ ဒီထဲမွာ ေနရသည္ လြယ္လွသည္ေတာ့ မဟုတ္..၊ ဒုတ္ခအမ်ိဳးမ်ိဳးခံခဲ့ၿပီး ေနခဲ့ရတာ ျဖစ္သည္..၊ သို႕ေသာ္ျငား ကိစၥမရွိ...၊ သိပ္မ ၾကာခင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီကေန ထြက္ရေတာ့မွာ ျဖစ္သည္...၊ ဒီ့အျပင္မွာ ဘာေတြရွိမလဲ..သိခ်င္စိတ္ကို မနည္း မ်ိဳသိပ္ ၾကိတ္မွိတ္ေနခဲ့ ရတာၾကာၿပီ... မၾကာခင္ အျပင္မွာဘာေတြ ရွိလဲ... ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ေနလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိခြင့္ရေတာ့မည္....။ ဒီေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေနရတာတကယ္ မသက္သာေတာ့.. ဒီအိတ္ ကေန ထြက္ခ်င္ေနေသာေၾကာင့္ ရုန္းကန္ေနမိခဲ့သည္...။ ကဲ..ဒီေန႕ေတာ့ဒီအိတ္ထဲကေန ထြက္ျဖစ္ေအာင္ ထြက္ေတာ့မည္...။ ကၽြန္ေတာ္ ရုန္းထြက္သည္။ ကန္ထြက္သည္..။ပထမဆံုးအၾကိမ္ အျပင္ေလာကကုိျမင္ ရမွာျဖစ္သည့္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမိသည္။ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္ေလာ ကကို စတင္ေတြ႕ရွိေလၿပီ...၊ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္မၾကည့္အားေသး...၊ ကၽြန္ေတာ္ မြန္းက်ပ္ေနသည္..၊ အ သက္ရႈလို႕မရ ခဏၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၏တင္ပါးကို ခတ္ဆတ္ဆတ္ေလး ၂ ခ်က္ေလာက္ရိုက္တာခံလိုက္ ရသည္။ နာလြန္းလွသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္ငိုလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္ေလာက၏ အနံ႕ကို စတင္ရရွိ လိုက္ၿပီး ေလကို အဆုတ္ထဲသို႕ အားပါးတရ ရႈသြင္းလိုက္ပါသည္...။ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္ေလာကကိုေရာက္ .ေတာ့အလြန္ေၾကာက္ၿပီး အားငယ္မိသည္။ အျပင္ကိုထြက္လာရတာေတာင္..... ေနာင္တရခ်င္သလိုလိုျဖစ္ လာသည္။ အထဲမွာ အရင္အတိုင္းေနရရင္ အေကာင္းသားဟု ျပန္ေတြးေနမိသည္။ မၾကာပါ.ေႏြးေထြးေသာ လက္တစ္စံုသည္ ကၽြန္ေတာ္ကို လာေထြးေပြ႕သည္…၊ ကၽြန္ေတာ္ အားယူၿပီး မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ေႏြေထြး မ်က္၀န္းတစ္စံုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ငံုၾကည့္ေနတဲ့ သက္ရွိလူသားတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ကို အိတ္ထဲမွာ ၈လေက်ာ္ ၉လၾကာေအာင္ ဒုကၡခံလြယ္ထားေပးတဲ့သူကို ေတြ႕ေတာ့ေျပာမျပ တတ္ေအာင္ ေက်းဇူးမိတင္သည္..။
စိတ္ထဲတြင္ ဘယ္ကဘယ္လိုေပၚေပါက္လာ မွန္း မသိေသာ စကားလံုးႏွစ္လံုးေရာက္ရွိလာသည္ “အေမ” ….၊ ဟုတ္ပါတယ္..၊ ဒါကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အေမပါ…၊ အားငယ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းအားတက္ သြားသည္..၊ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ေတြမရွိေတာ့..၊ ေၾသာ္.. ေလာကၾကီးက ေပ်ာ္စရာၾကီးပါလားေနာ္….၊ စိတ္ခ်ပါ အေမ.. အေမသားကို ေမြးမိတဲ့အတြက္ ဒုကၡမေရာက္ေစရပါဘူး… သားၾကီးလာရင္ေလ…အေမ့ကို သက္ ဆံုးတိုင္ထိ လုပ္ေကၽြးရင္း သားအေမ့ေက်းဇူးေတြ ျပန္ဆပ္ပါ့မယ္အေမ… ေႏြးေထြးမႈအျပည့္နဲ႕အေမ့မ်က္ႏွာ ကို တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္….၊ ဟင္ …. အေမ့မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ပါလား.. အေမငိုေနတာ လား….၊ ဘာလို႕ငိုေနရတာလဲ အေမရယ္…သားေရာက္လာတာ မေပ်ာ္လို႕လား..၊ သားဒီေလာကၾကီးမွာ လိမ္လိမ္မာမာနဲ႕ ေနပါ့မယ္ အေမရယ္… မငိုပါနဲ႔ေနာ္အေမ...။ အေမ မ်က္ရည္သုတ္တာေတြ႔လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္အေတာ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲမွေျပာတာကို အေမၾကားသြားတာလား ? ကၽြန္ေတာ့္ ကို အေမက အ၀တ္စတစ္ခုျဖင့္ ထုတ္ၿပီးခ်ည္ေႏွာင္ ေပးလိုက္သည္..၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကို ခ်ီၿပီး တစ္ေန ရာကို ေခၚသြားသည္။ အေမ ကၽြန္ေတာ္ကိုေအာက္သို ႔အသာေလးခ်လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ေဘးပတ္၀န္း က်င္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ညစ္ပတ္ၿပီးနံေဇာ္ေနသည္။ ယင္ေကာင္ေတြတေလာင္း လာင္း ပ်ံ၀ဲေနၿပီး ပုရြက္ဆိတ္မ်ား၊ ပိုးဟတ္မ်ားႏွင့္ အျခားအေကာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနေသာ အမႈိက္ ပံုၾကီးမွာ အေမဘာလုပ္မလို႕ပါလိမ့္ ??? အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္..၊ ဒီအၾကည့္ကေစာနလုိ အၾကည့္မ်ိဳးမဟုတ္…ဒါမ်ိဳးမၾကည့္ပါနဲ႕အေမရယ္. အေမ မ်က္ရည္မ်ားက်လာျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ပါးကို တစ္ခ်က္ နမ္းၿပီး ခ်ာကနဲ ေျပးထြက္သြားသည္…၊ “အေမ…” ကၽြန္ေတာ္ေအာ္ေခၚသည္၊ေအာ္ငိုသည္ ။ အေမ လွည့္မၾကည့္..။ သားကို ဒီမွာ တစ္ေယာက္တည္း မထားခဲ့ပါနဲ႕ အေမရယ္…သားေၾကာက္လို႕ပါ၊ “၀ုတ္..၀ုတ္..၀ုတ္..”….၊ ဘာသံပါလိမ့္ ဘာေကာင္ၾကီးေအာ္ေနတာပါလိမ့္ ေၾကာက္စိတ္မ်ားကတေျဖေျဖး ခ်င္းေရာက္လာသည္၊ ဘာေကာင္ေတြမွန္းမသိမ်က္ႏွာနဲ႕ကိုယ္ေပၚ တက္လာၾက သည္။ “အေမ.. အေမ…” ကၽြန္ေတာ္ အားကိုးတၾကီးေအာ္ေခၚမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ကုိယ္လံုးလည္း ေတာ္ေတာ္ေအးလာေနၿပီ… မ်က္စိမ်ားေ၀၀ါးလာသည္…၊ ခုနက အေကာင္ၾကီးေအာ္သံကိုလည္း မၾကားရေတာ့ အသက္ရႈရလည္းၾကပ္ လာၿပီ…တစ္ေလာက လံုး အေမွာင္က်ေနၿပီး … အရင္ကေနခဲ့ရေသာဘ၀မ်ိဳး ျပန္ေရာက္သလိုခံစားရသည္။ သားမွာ ဘာအျပစ္ရွိလို႕လဲ အေမရယ္... သားကိုဘာလို႕ ခုလို တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့ရလဲ.သားမွာ လူ သားဆိုလို႕ အေမတစ္ေယာက္တည္းပဲ ျမင္ဖူးတာပါ.သားဒီေလာကၾကီးမွာ လိမ္လိမ္မာမာေနမွာပါ အေမ ရယ္…သားကို ျပန္လာေခၚပါေနာ္..သားေၾကာက္လို႕ပါ..သားကိုတစ္ေယာက္တည္း မထားခဲ့ပါနဲ႕ေနာ္..ခဏ တာျမင္ခဲ့ရေသာ.. အေမ့မ်က္ႏွာကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္..၊ တစ္ျဖည္းျဖည္း အေမွာင္ေလာကထုၾကီးက ပို မိုဖံုးလႊမ္းလာသည္။ အသက္ပင္ရႈလို႕မရေတာ့..၊ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း…နာက်င္လွၿပီ….ရင္ဘတ္မွာလည္း နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္နဲ႕ ေမာဟုိက္ေနသည္…၊ သားသြားေတာ့မယ္ အေမ… သားကိုေမြးေပးခဲ့တဲ့ အေမ့ကို သားသိပ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္….ဒါေပမယ့္ သားေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ဆုတစ္ခုေတာ့ ေတာင္းခ်င္တယ္ အေမ ရယ္…..သားေလေနာက္ေနာင္ ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တိုင္းမွာ… ဒါမ်ိဳးအျဖစ္ဆိုးမ်ိဳးနဲ႔. မၾကံဳပါရေစနဲ႔ မၾကံဳပါရေစ နဲ႕….. မၾကံဳပါရေစနဲ႕….လို႕………………….
ေအာင္ထြန္းဦး
Ref..aunghtunoo.blogspot.
0 comments:
Post a Comment