ဦးသန္႔ေမြးဖြားခဲ့ရာ ဇာတိျဖစ္ေသာ ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီး ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕သို႔ အလုပ္ကိစၥတခုျဖင့္ သြားေရာက္ရန္ အေၾကာင္း ဖန္လာေသာေၾကာင့္ ဦးသန္႔ႏွင့္ ပတ္သက္သမွ် ႂကြင္းက်န္ရစ္သည္မ်ားကို ေလ့လာခြင့္ ရခဲ့သည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႏွင့္ မိုင္ ၅၀ ေက်ာ္သာ ေ၀းေသာ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕အ၀င္တြင္ စိမ္းစိုေသာ လယ္ကြင္းမ်ား၊ ပုစြန္ကန္၊ ငါးကန္မ်ားကို ရန္ကုန္ – ပုသိမ္ လမ္းမႀကီး၏ တဘက္တခ်က္တြင္ ေတြ႕ရသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ပန္းတေနာ္သို႔သြားမည္ဆိုလွ်င္ လိႈင္သာယာ အေ၀းေျပးဘက္သို႔ ထြက္ကာ ပုသိမ္ၿမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ေသာ လမ္းေပၚသို႔ တက္ရသည္။ လမ္းတြင္ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီးအတြင္းရွိ ထန္းတပင္ၿမိဳ႕ ေက်ာ္သည္ႏွင့္ ဧရာ၀တီတိုင္း ေဒသႀကီးအစ ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕သို႔ ၀င္ေလသည္။ ထိုမွတဆင့္ ေညာင္တုန္းတံတားႀကီးကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေသာအခါ လမ္း ဘယ္ဘက္ျခမ္းတြင္ ျမန္မာျပည္သား ကမာၻ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဗိသုကာႀကီး ေမြးဖြားရာ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕က ေစာင့္ႀကိဳေနသည္။
“ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕က ႀကိဳဆိုပါ၏” ဆိုေသာ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီး တခုႏွင့္ ကိုက္ ၂၀၀ ခန္႔ အကြာတြင္ ေဆာက္လက္စ သံုးထပ္တိုက္ တလံုးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သတင္းေထာက္ မ်က္စိျဖင့္ စပ္စုၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ဦးသန္႔ စာၾကည့္တိုက္ႏွင့္ ႐ုပ္တု ျဖစ္ေျမာက္ေရး လုပ္ေဆာင္ေနေသာ ေနရာဟု သိလိုက္ရသည္။ ဦးသန္႔စာၾကည့္တိုက္ ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အလွဴေငြမ်ား ဖိတ္ေခၚထားၿပီး ဆက္သြယ္ရမည့္ ဖုန္းနံပါတ္မ်ား ေရးသားထားရာ ထိပ္ဆံုးတြင္ ဦးေစာႏိုင္ဆိုေသာ နာမည္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ ရမည့္ ဖုန္းနံပါတ္ကိုပါ ေတြ႕ရသည္။
ဦးေစာႏိုင္မွာ အသက္ ၈၇ ႏွစ္အရြယ္ ဟိႏၵဴ ဗုဒၶဘာသာ တဦး ျဖစ္ၿပီး ဦးသန္႔စာၾကည့္တိုက္ ျဖစ္ေျမာက္ေရး အတြက္ တက္ႂကြစြာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနသူ တဦးျဖစ္သည္။ ဦးေစာႏိုင္သည္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဦးသန္႔ အေရးအခင္းတြင္လည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။
“ႏိုင္ငံေရးကို နားလည္လို႔မဟုတ္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြ ပါေတာ့ ၀င္လုပ္ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာကိုေတာ့ အခုမွ နားလည္ လာေတာ့တယ္” ဟု ဦးေစာႏိုင္က ဆိုသည္။
စိုက္ပ်ိဳးေရး ေဆးဆိုင္ ဖြင့္ထားေသာ သူ၏အိမ္တြင္ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔၏ ဓာတ္ပံုကို စနစ္တက် မွန္ေဘာင္ သြင္းထားသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ မည္သည္ၿမိဳ႕ကိုမဆို ေရာက္သြားလွ်င္ တုိင္းျပည္၏ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ႐ုပ္တု၊ ဓာတ္ပံုမ်ားကို ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕တြင္မူ ဦးသန္႔ ဓာတ္ပံုမ်ားကို လူေနအိမ္မ်ားမွ အစ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအဆံုး ေနရာတိုင္းတြင္ ေတြ႕ရသည္။
ထိုကဲ့သို႔ ဦးသန္႔ဓာတ္ပံုမ်ားကို ေနရာတိုင္းတြင္ ေတြ႕ရေသာ္လည္း ဦးသန္႔ စာၾကည့္တိုက္ႏွင့္ ႐ုပ္တုကို ဦးသန္႔ ကြယ္လြန္ ခဲ့ေသာ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွ ယေန႔အခ်ိန္ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ နီးပါး ၾကာျမင့္သည္အထိ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏုိင္ေသးေပ။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလမွ စတင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္ စီစဥ္ခဲ့ေသာ ဦးသန္႔ စာၾကည့္တိုက္မွာ က်ပ္သိန္း ၆၀၀ ကုန္သြား ေသာ္လည္း အေဆာက္အအံု အၾကမ္းအျဖစ္သာ ရွိေသးသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေခတ္မီစာၾကည့္တိုက္ အျဖစ္ လံုး၀ အဆံုးသတ္ႏုိင္ရန္ က်ပ္သိန္း တေထာင္ခန္႔ လိုမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးေစာႏိုင္က ဆိုသည္။
ရရွိထားေသာ က်ပ္သိန္း ၆၀၀ တြင္ သိန္း ၃၀၀ မွ ပန္းတေနာ္ ၿမိဳ႕ခံမ်ားထံမွ ရရွိထားေသာ အလွဴေငြျဖစ္ၿပီး က်န္သိန္း ၃၀၀ မွာ ကရင္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ ဖဒိုမန္းၿငိမ္းေမာင္ ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ လွဴဒါန္းသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအ႐ံုး (KNU) အေနျဖင့္ လာေရာက္လွဴဒါန္းျခင္း မဟုတ္ဘဲ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္ေငြ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ကရင္ေခါင္းေဆာင္က သိန္း ၃၀၀ လွဴခဲ့ေသာ္လည္း ဦးသန္႔ စာၾကည့္တိုက္ ျဖစ္ေျမာက္ရန္ ဧရာ၀တီတိုင္း ေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕က ေငြေၾကး ေထာက္ပံ့ေပးျခင္းမ်ိဳး ယေန႔အခ်ိန္အထိ မရွိေသးေပ။
“ဦးသန္႔က စာအရမ္းဖတ္တဲ့ တကယ့္စာသမား။ သူ႔ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔၊ သူရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ေလးစားတဲ့အေနနဲ႔ ဒီစာၾကည့္တိုက္ကို ထူေထာင္မွာပါ။ မည္သူမဆို လြတ္လပ္စြာ လာေရာက္ၿပီးေတာ့ စာဖတ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္။
ကြန္ပ်ဴတာ၊ အင္တာနက္ အထိ သံုးႏုိင္ေအာင္ ေခတ္မီစာၾကည့္တိုက္ တခုအျဖစ္ လုပ္ေပးဖို႔ပါ” ဟု ဦးေစာႏိုင္က ေျပာသည္။
ဦးသန္႔ ေၾကး႐ုပ္တုကို ၿမိဳ႕၏ အထင္ကရ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တခုတြင္ ထိန္းသိမ္းထားေသာေၾကာင့္ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈရန္ ဦးေစာႏိုင္က လမ္းညႊန္လိုက္သည္။
ဦးသန္႔ေၾကး႐ုပ္တုကို ေၾကးသြန္းပညာရွင္ ပန္းပု တင္၀င္းထြန္း (ေပါင္းတည္) က ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ သြန္းလုပ္ေပးခဲ့ၿပီး ေၾကး႐ုပ္ ထားရွိမည့္ စာၾကည့္တိုက္ အၿပီးမသတ္ႏိုင္မီတြင္ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕ ျမေတာင္ ေက်ာင္းတိုက္တြင္ ယာယီ ထိန္းသိမ္းေပး ထားေၾကာင္း ဦးသန္႔႐ုပ္ထုကို ထိန္းသိမ္းေပးထားသူ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖတဦးျဖစ္သည့္ ဦးသိန္းေအးက ေျပာသည္။
ျမေတာင္ ေက်ာင္းတိုက္တြင္ ဦးသန္႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစံု ေရးသားထားသည့္ စာအုပ္၊ စာတမ္းမ်ား၊ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ မ်ားကို ျဖတ္ညႇပ္ကပ္ ျပဳလုပ္၍ ျပသထားသည္။
ဦးသန္႔ ေနထိုင္ခဲ့ေသာအိမ္မွာ ျမေတာင္ေက်ာင္း အနီး စဥ့္အိုးတန္း လမ္းတြင္ ရွိၿပီး ၁၉၅၇ ခုႏွစ္တြင္ ယင္းေျမ အိမ္ေနရာကို ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၁၇၅၀ က်ပ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်သြားခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ဦးသန္႔မွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ံုး အတြင္း၀န္ ရာထူးျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေရာက္ရွိေနၿပီး အိမ္ေရာင္းရျခင္းမွာလည္း က်န္းမာေရး အေျခအေနေၾကာင့္ ေဆးကုရန္ စရိတ္ လိုအပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဦးသန္႔၏ညီ ဦးခန္႔က ေျပာျပခဲ့ေၾကာင္း ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕ခံ ဦးသိန္းေအးက ေျပာဆိုၿပီး ဦးသန္႔ အိမ္ေဟာင္း ေနရာသို႔
၎က လုိက္ပို႔သည္။
ယင္းေျမအိမ္ေနရာကို ၀ယ္ယူခဲ့သူ အသက္ ၈၁ ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚၾကည္မွာ ဦးသန္႔အိမ္ကို ၀ယ္ယူခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဂုဏ္ယူလ်က္ ရွိၿပီး ဦးသန္႔ ေရာင္းခ်ခဲ့ေသာ စာရြက္ အေထာက္အထားကို ပလစ္စတစ္ေလာင္းကာ အမွတ္တရ သိမ္းထားသည္။
“အဲဒီတုန္းက ဦးသန္႔ ပိုက္ဆံလိုေတာ့ ၿမိဳ႕ပိုင္ ဦးဘိုးေအးကို ဒီအိမ္ေလး ေရာင္းေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့တယ္။ အဘြား အေဖက ဆရာသန္႔ တပည့္အရင္း။ အေဖက ဆရာသန္႔အိမ္ကို ၀ယ္လိုက္တာ။ ဆရာသန္႔ညီ ဦးခန္႔က်ေတာ့ အေဖနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ” ဟု ေဒၚၾကည္က ဆိုသည္။
ဦးသန္႔၏ အိမ္ကို စိတ္၀င္စားသူ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားစြာ လာေရာက္ၾကည့္႐ႈၾက ေသာေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ လက္ထက္၊ မဆလ လက္ထက္ႏွင့္ ယခင္ နအဖ အစိုးရ လက္ထက္တြင္ ေထာက္လွမ္းေရးက အၿမဲပင္ ေစာင့္ၾကည့္လွ်က္ ရွိေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခားသား ဧည့္သည္မ်ား ျပန္သြားေသာအခါ လာေရာက္ ေမးျမန္းေလ့ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
“ေထာက္လွမ္းေရးက ဘာေျပာသြားလဲ လာလာ ေမးတယ္။ အဘြားက ျပန္ေျပာမျပတတ္ေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဧည့္သည္ လာရင္ သူတို႔ပါ လာနားေထာင္တယ္။ အခုေတာ့ အဲဒါမ်ိဳးေတြ မရွိေတာ့ဘူး” ဟု ေဒၚၾကည္က ဆိုသည္။
ဦးသန္႔၏ ေနအိမ္ေဟာင္းသို႔ အေမရိကန္ အမ်ိဳးသမီး သံအမတ္တဦး၊ ၿဗိတိန္သံအမတ္၊ အိႏၵိယ ႏုိင္ငံမွ ပါေမာကၡႏွစ္ဦး အျပင္ ေနာ္ေ၀၊ ဆြစ္ဇာလန္၊ ထိုင္း၊ တ႐ုတ္ႏွင့္ ကိုရီးယားႏုိင္ငံတုိ႔မွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား လာေရာက္ ေလ့လာခဲ့ဖူးေၾကာင္း သိရသည္။
ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း၊ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕နယ္ အမ်ိဳးသား ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး၊ ၀႑ေက်ာ္ထင္၊ သီရိပ်ံခ်ီ၊ စည္သူ၊ မဟာစည္သူ စသည့္ ဘြဲ႕အသီးသီး ပိုင္ဆုိင္ခဲ့သည့္ ဦးသန္႔ကို ၁၉၀၉ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂၂ ရက္ေန႔တြင္ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕ အမ်ိဳးသား အထက္တန္းေက်ာင္းကို တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္တြင္ သမိုင္းဘာသာရပ္ကို ဆက္လက္ သင္ယူခဲ့သည္။ အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ပန္းတေနာ္ အမ်ိဳးသား
အထက္တန္း ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး အျဖစ္ တာ၀န္ယူစဥ္ ပန္းတေနာ္ ဦးသန္႔ အမည္ျဖင့္ စာေပမ်ား ေရးသားခဲ့သည္။
ထိုစဥ္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုထံတြင္ အစိုးရ ၀န္ထမ္းအျဖစ္ တာ၀န္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၅၇ ခုႏွစ္တြင္ ကုလသမဂၢ ဆိုင္ရာ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီး ျဖစ္လာသည္။ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္တြင္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး ၁၉၇၁ ခုႏွစ္အထိ ရာထူးသက္တမ္း ႏွစ္ႀကိမ္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ဦးသန္႔ ႏွစ္တရာ ျပည့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
အာရွတိုက္၏ အလင္းေရာင္ဟု ထိုစဥ္က တင္စားခံခဲ့ရေသာ ဦးသန္႔၏ ဇာတိ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕မွ ျပန္ထြက္လာေသာအခါ ႏႈတ္ဆက္မိုးက အသည္းအသန္ ရြာသြန္းေတာ့သည္။
ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕အထြက္ ဥတိုဟုေခၚေသာ ရြာေလးသို႔အေရာက္ လမ္းေဘး၌ ကားခဏရပ္နားၿပီ ေဒသခံတခ်ိဳ႕ႏွင့္ စကားလက္ဆံု က်လိုက္ေသာအခါ ပန္းတေနာ္ေဒသတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တျခားေဒသမ်ားကဲ့သို႔ လယ္ေျမ အသိမ္းခံရေသာ
အေၾကာင္းမ်ား ၾကားရသည္။ စစ္တပ္အရာရွိ အၿငိမ္းစားမ်ား၊ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီမ်ားက လယ္ေျမမ်ား သိမ္းသြားေသာေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ား ကြမ္းစိုက္စားေန ၾကသည္။
ယေန႔ေခတ္တြင္ တိုင္းျပည္က ဘာလုပ္ေပးမွာလဲဟု ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္ရွိေသာ၊ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ အသည္းအသန္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကေသာ စစ္ဘက္ အရပ္ဘက္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲဟု အၿမဲေတြးေနေသာ ဦးသန္႔သာ ျပန္ေတြ႕လွ်င္ အလြန္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနလိမ့္ဦးမည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဦးသန္႔၏ ကမာၻမေက်ာ္ေသာ စကားေလးတခြန္းကို ျပန္အမွတ္ရ ေနမိသည္။
“တပည့္တို႔၊ လူေတာ္လူေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ။ လူေတာ္မျဖစ္ရင္ေတာင္ လူေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားၾကပါ။ ဒီေန႔ တို႔ႏုိင္ငံမွာ လူေတာ္ေတြ သိပ္ရွားေနၿပီး လူဆိုးေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ” ဟူ၍ ျဖစ္၏။
The Irrawaddy (Burmese Version)
0 comments:
Post a Comment