'ေတာင္းမွာအကြပ္၊ လူမွာအဝတ္' ဆိုတဲ့ ျမန္မာစကားပုံကို သတိရမိတိုင္း
စားဝတ္ေနေရး အတြက္ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားေနၾကတဲ့ အေျခခံလူတန္းစားအလႊာကို ေျပး
ျမင္မိပါတယ္။ အရာရာေျပာင္းလဲ တိုးတက္ေနတဲ့ ဖက္ရွင္ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းမွာ ဖက္ရွင္မ်ဳိးစုံ၊ ဒီဇိုင္းမ်ဳိးစုံကို ေငြအသျပာရွိရင္ဝယ္ယူဝတ္ဆင္ႏိုင္ၾကေပမယ့္ ဝမ္းေရးကို
အဓိကထားရွာေဖြေနၾကရတဲ့ လူတန္းစားေတြ အတြက္ကေတာ့ 'အထည္မ်ား၊အယ
ားေျပ'
ဆိုတဲ့ စကားလို ၿမိဳ႕ထဲ လမ္းမေတြေပၚ မွာ ေရာင္းခ်ေနၾကတဲ့
အေဟာင္းထည္ဆိုင္ေတြရဲ႕ ဖက္ရွင္ေတြက သူတို႔ အတြက္ ခိုနားရာတစ္ခုပါပဲ။
အေနာ္ရထာ လမ္းမေပၚမွာ အေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ႕ ခိုနားရာ ဖက္ရွင္ဆိုင္
ေတြျဖစ္တဲ့အက်ႌအမ်ဳိးမ်ဳိး နဲ႕ဂ်င္းေဘာင္းဘီအထည္ဆိုင္ေတြကို
ေလ့ လာၾကည့္မိတဲ့အခါ ေစ်းႏႈန္း အားျဖင့္အက်ႌတစ္ထည္ ၁ဝဝဝ၊၁၅ဝဝ၊ ၂ဝဝဝ
ဝန္းက်င္၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တစ္ထည္ ၂၅ဝဝ ကေန ၄ဝဝဝ အထိ သင့္တင့္မွ်တတဲ့
ေစ်းႏႈန္းေတြ နဲ႔ ေရာင္းခ် ေနၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေရာင္း ခ်လာတာ ၁၅ႏွစ္ဝန္းက်င္ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ကိုလင္းလင္းထြန္းက
"အထည္ေတြက အရင္တုန္းကဆို တအားေရာင္းရတယ္။ အခုကတ႐ုတ္ ပစၥည္းေတြ ဝင္လာေတာ့
ဝယ္ယူတဲ့သူေတြက အေဟာင္းနဲ႔အသစ္ေစ်းသိပ္ မကြာတဲ့ အတြက္အသစ္ကိုပဲ ဝယ္လာၾကတယ္။
ဖက္ရွင္ကလည္း အေဟာင္း ထက္စာရင္ အသစ္ က ပိုၿပီးအျမင္လွတာကိုး။
ကိုယ့္မိတ္နဲ႔ ကိုယ္ေပါ့။ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေက်ာက္ေျမာင္းကဒိုင္မွာျပန္ဝယ္ရတယ္။ဝယ္တဲ့အခါ အထုပ္လုိက္ ကို ပိတ္ၿပီးသား။ သူတို႔က ျပခ်က္ေလးေတြကို ျပ တယ္။ကိုယ္က အဲဒါေလးကုိအေပၚယံလွန္ၿပီးကိုယ့္ရဲ႕
ကြၽမ္းက်င္မႈနဲ႔ ကိုယ္ ၾကည့္ရတာေပါ့။ အျမတ္အစြန္းကေတာ့ အေရာင္း အဝယ္
ရွိရင္ ရွိသလို၊ အက်ဳိးအျမတ္ရတယ္။ အရင္ကေတာ့ ဘာမွ ေျပာစရာ မလိုဘူး။
ပိုလွ်ံတာေပါ့။အခုကေတာ့တစ္ေန႔စာမိသားစု စားဖို႔အတြက္ေတာင္မနည္း ႐ုန္းကန္ေနရတယ္" လို႔ အေဟာင္းထည္ ဖက္ ရွင္ေစ်းကြက္အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္းေျပာပါတယ္။
လမ္း၃ဝတစ္ဝိုက္ရွိ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ဖိနပ္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေခတ္ေပၚ
ဖိနပ္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ဖိနပ္ဖက္ရွင္ေစ်းကြက္အျဖစ္ အဆင့္ဆင့္ ေရာင္း
ဝယ္ေဖာက္ကားေနသူ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးရဲ႕ စကားသံ က "အခုေခတ္ ကေတာ့
တ႐ုတ္ျပည္ကလာတဲ့ ဖန္စီဖိနပ္ေလးေတြ ဝင္လာတယ္။ ဘမေညိ လို႔ ေခၚတာေတြ
မေရာင္းရေတာ့ဘူး။ ကြာလတီ ပစၥည္းဝယ္တဲ့ သူ နည္းသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔
ဒီဆိုင္ကို ဖြင့္လာ တာ ႏွစ္ ၂ဝေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီ။ အဲဒီတုန္း ကေတာ့
ဖိနပ္သီးသန္႔ ခ်ည္းပဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဂ်ာကင္တို႔၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ၅ဝ၁ တို႔
ကြာလတီပစၥည္းေ တြေရာင္းတယ္။မ်ားေသာအားျဖင့္ သေဘၤာသား ေတြဆီကရတယ္ ။အဲဒီတုန္းကသေဘၤာသားေခတ္ဆိုေတာ့ သေဘၤာသားေတြက တစ္ခါသြားၿပီး ျပန္လာရင္ အမ်ားႀကီး ဝယ္ လာၾကတယ္။ဂ်ာကင္တို႔ ၊ေဘာင္းဘီတို႔ဆိုရင္သေဘၤာသားေတြ
ဆီက အမ်ား ဆုံးရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာက် ေတာ့ ဖက္ရွင္ဆိုင္ ေတြထက္စာရင္
ေစ်းသက္ သာတာေပါ့။ ဖက္ရွင္ဆိုင္ေတြမွာ ႏွစ္ေသာင္းခြဲ၊ သုံးေသာင္းေရာင္းရတဲ့
ဖိနပ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆီမွာ ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ေလာက္နဲ႔ ရတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ၅ဝဝ၊ ၁ဝဝဝေလာက္ျမတ္ရင္ လႊတ္လိုက္တာပါပဲ" လို႔
ေျပာပါတယ္။
တ႐ုတ္နဲ႕ ယိုးဒယားက ပစၥည္းအသစ္ေတြဝင္လာတဲ့အတြက္
အေဟာင္းဆိုင္တန္းမ်ားသိပ္ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ေၾကာင္း၊ အရင္က ဆို ဂ်ကင္ေတြ၊
ေဘာင္းဘီေတြကို သေဘၤာသားေတြဆီက တစ္ဆင့္ ျပန္ ဝယ္ေရာင္းခ်ၾကေၾကာင္း၊ သူ႔
ေခတ္၊သူ႔အခါ အလိုက္ ေခတ္စားတဲ့ ဖက္ရွင္ေတြကို အေဟာင္းေစ်းအလိုက္ ျပန္လည္
ေရာင္းခ်ရေၾကာင္းကို ၁၉၉၉ခုႏွစ္ ဝန္းက်င္မွစ၍ ဖက္ရွင္ပစၥည္း
အမ်ဳိးမ်ဳိးေရာင္းခ်ခဲ့ၿပီး အခုလည္း ဖိနပ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ေရာင္းဝယ္ေန သူ ကိုပါပါးက ေျပာပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္က သူ႔မွာရွိတဲ့ အဝတ္အစားကို စတုိင္လ္ က်က်ဝ တ္တတ္ရင္
ဖက္ရွင္ပါပဲ။ ေဘထုပ္မွာ လည္း ေဘထုပ္ ဖက္ရွင္ရွိတဲ့ အတြက္ ေဟာင္းေနေပမယ့္
ေကာင္းေနဆဲ အေျခခံ လူတန္းစားေတြရဲ႕ ခုိနားရာ ဖက္ရွင္ကမၻာကေတာ့ သူ႔ေနရာနဲ႔
သူ သီးသန္႔ရပ္တည္လို႔ ေနမွာပါ။
မ်ဳိးေမာင္
Popular Journal
0 comments:
Post a Comment