သၾကၤန္တြင္း လူအစည္ကားဆံုးျဖစ္တ့ဲက်ံဳးန
ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားတယ္။
ေကာင္တာစာေရးမက ဆက္ေျပာလာတယ္... …
"အခန္းလြတ္တစ္ခုေတာ့ က်န္ေသးတယ္ ဦး၊ ဒါေပမ့ဲ အဲဒီအခန္းက အိမ္သာပ်က္ေနလို႔ ျပင္ေနတာ မျပီးေသးဘူး၊ အမ်ားသံုးအိမ္သာမွာ အသံုးျပဳျပီးေနမယ္ဆိုရင္ေတာ
ဘယ္မွလည္းထပ္မရွာခ်င္ေတာ့တာ
မႏၱေလးသၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ပါတယ္။
အခန္းျပန္ေရာက္လို႔ အေပါ့အေလးသြားတ့ဲအခါ နည္းနည္း ကသီ, တာကလြဲလို႔ က်န္တာအားလံုးအိုေကပါတယ္...
အဲ...မအိုေကတာက ျပန္မယ့္ေနက်မွျဖစ္တာ၊
ျပန္မယ္ဆိုျပီး ပစၥည္းေတြထုတ္ပုိးသိမ္းဆည္း
ဒါနဲ႔ အိမ္သာရိွရာ ကမန္းကတန္းေျပးရတာေပ့ါ၊ ကံမ်ားမေကာင္းခ်င္ေတာ့ အိမ္သာက တခန္းမွ မအားဘူး။
ဟိုတယ္က ၂ထပ္ဆိုေတာ့ ေအာက္ထပ္မွာလဲ အမ်ားသံုးအိမ္သာရိွတာနဲ႔ ေအာက္ထပ္ကုိ ဆင္းေျပးရျပန္တယ္..
အား...ေအာက္ထပ္က အိမ္သာေတြမွာလဲ လူအျပည့္..ခက္ျပီ၊ ဒီမွာလဲထြက္က်ေတာ့မယ္...
ၾကံရာမရတ့ဲအဆံုး အခန္းကုိဘဲျပန္လာလိုက္တယ္..
အခန္းအလယ္ စာပြဲေပၚက ပလပ္စတစ္ပန္းေတြ ထိုးထားတ့ဲ အလွတင္ပန္းအိုးကုိ ယူလိုက္တယ္၊
ပန္းေတြကုိ ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ပန္းအုိးထဲကုိ ဗိုက္နာတ့ဲကိစၥရွင္းခ်လိုက္
ျပီးေတာ့ ပန္းေတြ ျပန္စိုက္ထ့ဲလုိက္တယ္။
အင္း…ခုမွေနသာထိုင္သာရိွေတာ
ျပီးတာနဲ႔ အိတ္ဆြဲျပီးခပ္တည္တည္နဲ႔ ထြက္လာခ့ဲတာေပ့ါ။
ဒီလိုနဲ႔.....
ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဟိုတယ္က ပုိ႔လိုက္တ့ဲ ပ႔ုိစ္ကဒ္ တစ္ခု စာတိုက္က ေရာက္လာတယ္..
ပ႔ုိစ္ကဒ္မွာေရးထားတာက... ...
"လူၾကီးမင္းရွင့္...
အားလံုးကုိခြင့္လြတ္ပါသည္၊
ဘယ္ေနရာမွာ ပါခ့ဲတယ္ဆိုတာကုိေတာ့ သိပါရေစရွင္"....တ့ဲ
သန္၄ကုိ
ဟာသဗိမာန္-ဆရာသန္
0 comments:
Post a Comment